۱۲ میلیون کودک افغانستانی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل‌متحد(یونیسف) در تازه‌ترین اظهارات آمار داده است که در سال ۲۰۲۵، بیشتر از ۱۲ میلیون کودک در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

این نهاد سازمان ملل که به تازگی گزارشی را در مورد بحران جاری افغانستان ارائه کرده است، نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۵ مجموعا ۲۲.۹ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و از این میان بیشتر از ۱۲ میلیون نفر، کودکانی هستند که زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

به گفته گزارش یونیسف، بحران بشردوستانه و میزان فقر در افغانستان در حال افزایش است و این کشور در سال جاری میلادی همانند سه سال گذشته به نیازهای بشردوستانه گسترده‌ای مواجه خواهد بود.

بر اساس گزارش صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل، حمایت‌های بشردوستانه باید به‌طور مستمر ادامه یابد تا بتوان به آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه کمک کرد.

این گزارش در شرایطی منتشر می‌شود که بسیاری از کودکان افغانستان به دلیل اقتصاد ضعیف خانواده‌ها از فراگیری آموزش محروم هستند و بسیاری از آن‌ها برای تامین معیشت خانواده‌های شان، در کارهای دشوار استخدام می‌شوند.

اما در این میان، آن‌چه دیده می‌شود، خانواده‌های شیعه با وجود اقتصاد ضعیف، کودکان شان را به مدارس ارسال می‌کنند و به اهمیت این موضوع پی می‌برند و در عین حال، تلاش دارند که کودکان‌شان با فراگیری شغل‌های نسبتا شاقه ولی پردرآمد به اقتصاد خانواده‌ها کمک کنند.

علاوه بر این، طی چهار سال گذشته میلیاردها دلار کمک بشردوستانه از آدرس جامعه جهانی برای مردم افغانستان ارایه شده است، اما تاثیرگذاری این کمک‌ها در راستای بهبود وضعیت اقتصادی مردم دیده نمی‌شود.

از سوی دیگر، اداره جهانی غذا(WFP) روز دوشنبه(۱۳ اسفند) از کمک هفت میلیون دلاری دولت ژاپن برای مردم افغانستان خبر داده و گفته است این کمک با هدف جلوگیری از فقر و گرسنگی و سوء تغذیه صورت گرفته است.

اداره جهانی غذا اعلام کرده که با این پول می‌تواند برای ۳۰ هزار خانواده که شامل بیش از ۲۰۰ هزار نفر می‌شوند، به مدت سه ماه کمک‌های غذایی اضطراری ارایه کند.

این نهاد افزوده است که علاوه بر آن، با این کمک برای ۶۰ هزار مادر باردار و شیرده و کودک غذای ویژه تهیه می‌کند و برای ۳۰ هزار دانش‌آموز به‌صورت روزانه میان‌وعده توزیع می‌کند.

این نمونه‌ای از تعهدات بین‌المللی برای حمایت از وضعیت مردم افغانستان است، اما چیزی مهم پنداشته می‌شود، این است که مردم تاثیرگذاری این کمک‌ها را احساس نمی‌کنند و روی این منظور، شفافیت و استفاده درست از آن برای مردم پرسش‌برانگیز شده است.

روی هم‌رفته، می‌توان عواملی را در راستای عدم تاثیرگذاری این کمک‌ها بر شمرد؛ نخست این‌که کمک‌های بشردوستانه برای حمایت از نیازمندان که از سوی سازمان‌های بین‌المللی ارائه می‌شود، با مداخله طالبان این کمک‌ها بیشتر به مناطق جنوبی افغانستان که اکثرا اهل تسنن و پشتون‌نشین هستند، داده می‌شود.

مداخله طالبان در ارایه کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی به این معنا است که از این کمک‌ها یا به نفع خودشان استفاده می‌کنند و یا قومی رفتار می‌کنند و این باعث شده است که بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی از ادامه کمک‌ها دست بکشند و فعالیت‌های‌شان را متوقف کنند.

عامل دیگر، این است که طی چهار سال گذشته کم‌تر دیده شده است که از این کمک‌ها در مناطق شیعه‌نشین به بهره‌برداری رسیده باشد و در این مدت بسیاری از جوانان شیعه به دلیل عدم اشتغال‌، گسترش میزان فقر و گرسنگی، یا از تحصیل دست کشیده و مشغول کارهای شاقه شده‌اند و یا راه مهاجرت را در پیش گرفته‌اند و همچنان بسیاری از جوانان دیگر شیعه در مناطق‌شان بیکار هستند.

وقتی با اکثر شیعیان استان‌های بامیان، دایکندی و منطقه شیعه‌نشین استان غزنی صحبت می‌شود، از عدم ارایه کمک‌های بشردوستانه و عدم تاثیرگذاری این کمک‌ها شکایت دارند.

علی رغم اینکه شیعیان افغانستان حدود 25 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند و بیشتر جوانان آن‌ها دارای حرفه و تخصص هستند، با مشکلات شدید اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

....................

پایان پیام/