به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در بخش های قبلی این نوشته، جایگاه امامت در فرازهای مختلف دعای سحر با جملات و کلماتی مانند «بهاء»، «نور»، «رحمت الله الواسعه» و «کلمه الله» مورد بررسی قرار گرفت. در این نوشته، فراز دیگری از این دعا با نگاهی به آیات قرآن و احادیث معصومین (ع) بررسی می شود.
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ أَسْمائِکَ بِأَکْبَرِها وَکُلُّ أَسْمائِکَ کَبِیرَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَسْمائِکَ کُلِّها.
خدایا از تو درخواست می‌کنم به‌حق بزرگترین مرتبه از نام‌هایت و همه مراتب نام‌هایت بزرگ است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به‌حق همه مراتب نام‌هایت.
در آیات مختلفی از قرآن کریم، خداوند را دارای «اسماء الحسنی» می دانند، به عنوان نمونه در سوره اعراف آیه ۱۸۰ آمده است : «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ فَادْعُوهُ بِهَا» (و نیکوترین نام ها ویژه خداست، پس او را با آن نام ها بخوانید(. همچنین در سوره اسراء آیه ۱۱۰ می خوانیم: «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَیًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ» (بگو: خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید، هر کدام را بخوانید، خداوند را خوانده اید که نیکوترین نام ها فقط ویژه اوست). در سوره طه آیه ۸ نیز خداوند می فرماید: «اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ» (خدای یکتاست که جز او هیچ معبودی نیست، نیکوترین نام ها فقط ویژه اوست). همچنین در سوره حشر آیه ۲۴ آمده است: « هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ ۚ یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» (اوست خدا، آفریننده، نوساز، صورتگر، همه نام های نیکو ویژه اوست. آنچه در آسمان ها و زمین است همواره برای او تسبیح می گویند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است)
در آیات مختلف قرآن کریم ۹۹ اسم خداوند بیان شده است همچنین در ادعیه مانند دعای معروف جوشن کبیر بیش از یک هزار نام و صفت از خداوند بیان شده است که هر کدام از آنها از ویژگی های برجسته ای برخوردار هستند که باید در جای مناسب به هر کدام از صفات پرداخته شود.
در روایات نیز «ائمه معصومین (ع)» به عنوان مصادیق «اسماء حسنی» معرفی شده اند، به عنوان نمونه در کتاب اصول کافی از امام صادق (ع) نقل شده است: «نَحْنُ وَ اَللَّهِ اَلْأَسْمَاءُ اَلْحُسْنَی، به خدا سوگند که ما اسمای حسنای الهی هستیم».
امام خمینی(ره) نیز در تفسیر سوره ی حمد می فرمایند: «اسم آن است که علامت مسمّی باشد؛ و چه چیز است که علامت مسمّی نباشد! هر چیزی را شما فرض کنید که یک نحوه وجودی دارد، این نحوه ظهوری از اوست؛ علامتی است از او؛ منتها اسم به معنای علامت، مراتبی دارد: یکی اسمی است که تمام معنای علامت است، یکی اسمی است که از او نازل‌تر است... تا برسد به اخیره‌ی موجودات. همه علامت هستند؛ همه ظهور هستند؛ ظهور اسم هستند، لکن مراتب دارند. در روایت است: «نحن الأسماء الحسنی». اسم اعلی در مقام ظهور، پیغمبر اکرم است، ائمه‌ی اطهار است».
همچنین مفسّر علامه طباطبائی در کتاب شریف «المیزان» با اشاره به حدیث نورانی امام صادق(ع) که فرمود: «نحن والله الأسماء الحسنی» می‌گوید: «انبیا و اوصیا اسمائی هستند که بر خداوند دلالت می‌کنند... و آنها مظاهر اسماء و صفات الهی می‌باشند».
منابع :
کتاب : اصول کافی
کتاب : مستدرک الوسائل
کتاب : شرح دعای سحر، امام خمینی(ره)
کتاب : تفسیر سوره حمد، امام خمینی(ره)
کتاب: تفسیر المیزان، علامه طباطبایی
سید علی اصغر حسینی/ ابنا
..............................
پایان پیام
نظر شما