به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) - ابنا - خطبه دوازدهم نهجالبلاغه، گفتوگوی یکی از یاران ایشان با حضرت، بعد از جنگ جمل است، اگرچه برخی از منابع تاریخی، مانند کتاب «محاسن برقی» این سؤال و پاسخ را، بعد از ماجرای جنگ نهروان نقل کردهاند که تأثیری در اصل موضوع ندارد.
امام علی (ع) در این سخنان، حضور همه مجاهدان، در همه صحنههای نبرد حق علیه باطل در طول تاریخ را اعلام میکند، افرادی که میخواستند و آرزوی حضور در صحنهای از صحنههای نبرد، داشتند، اما محدودیتهای مالی، زمانی، مکانی و تاریخی امکان حضور آنها را فراهم نکرد اما این «نیت خالصانه»، امکان حضور همه این غائبان در صحنههای نبرد را فراهم کرده و در ثواب و اجر آن جهاد، سهیم کرده است.
در حکمت دوازدهم نهجالبلاغه آمده است: «و من کلام له (ع) لما أظفره الله بأصحاب الجمل: وَ قَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ وَدِدْتُ أَنَّ أَخِی فُلَاناً کَانَ شَاهِدَنَا لِیَرَی مَا نَصَرَکَ اللَّهُ بِهِ عَلَی أَعْدَائِکَ. فَقَالَ لَهُ (علیه السلام) أَهَوَی أَخِیکَ مَعَنَا؟ فَقَالَ نَعَمْ. قَالَ فَقَدْ شَهِدَنَا، وَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِی عَسْکَرِنَا هَذَا أَقْوَامٌ فِی أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ النِّسَاءِ، سَیَرْعَفُ بِهِمُ الزَّمَانُ وَ یَقْوَی بِهِمُ الْإِیمَان. سخنی از آن حضرت (ع)، چون خداوند در جنگ جمل پیروزش گردانید:
یکی از یاران گفتش: ای کاش برادرم، فلان، میبود و میدید که چهسان خداوند تو را بر دشمنانت پیروز ساخته است. علی (ع) از او پرسید: آیا برادرت هوادار ما بود؟ گفت: آری. علی (ع) گفت: پس همراه ما بوده است. ما در این سپاه خود مردمی را دیدیم که هنوز در صلب مردان و زهدان زنان هستند. روزگار آنها را چون خونی که بنابهگاه از بینی گشاده گردد، بیرون آورد و دین به آنها نیرو گیرد.»
روشن است که مهمترین عنصر در این حضور «بیانتهای تاریخی»، نیت خالصانه برای حضوری مجاهدانه برای تحقق حق بر باطل است، خواه این عرصه جهاد، در صفین و نهروان شکل بگیرد، یا در صحرای کربلا باشد یا در جنگ تحمیلی و جبهه مقاومت اسلامی در نبرد با استکبار جهانی در هر زمانی و مکانی.
برای این نیت صادقانه نیز نشانهای روشن وجود دارد و آن این است که آیا این فرد، هماکنون و در روزهای حیات خویش، همه وظایف شرعی و جهادی خود، در مقابله تاریخی، دائمی و مستمر میان حق و باطل را انجام میدهد و به تعبیری «شهیدگونه» زیست میکند تا مقدمات فراهم شده و زمان «شهادت» او برسد.
امام سجاد (ع) در دعای ۲۷ صححه سجادیه، که بهعنوان دعای مرزبانان شناخته میشود، از خداوند برای این گروه از مجاهدان که امکان جهاد را نیافتند، اینگونه دعا میکند و از خداوند میخواهد که آنها را در «نوبت شهادت» قرار دهد: «اللَّهُمَّ وَ أَیُّمَا مُسْلِمٍ أَهَمَّهُ أَمْرُ الْإِسْلَامِ، وَ أَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ الشِّرْکِ عَلَیْهِمْ فَنَوَی غَزْواً، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ، أَوْ أَخَّرَهُ عَنْهُ حَادِثٌ، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ فَاکْتُبِ اسْمَهُ فِی الْعَابِدِینَ، وَ أَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ الْمُجَاهِدِینَ، وَ اجْعَلْهُ فِی نِظَامِ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ. خدایا! هر مسلمانی که کار اسلام او را نگران کند و گردآمدن مشرکین ضد مسلمین او را به اندوه دچار کند، پس قصد جنگ یا آهنگ جهاد کند، ولی ناتوانی و سستی او را بنشاند و تنگدستی و حاجت او را وادار به کندی و درنگ کند، یا پیشآمدی او را از رفتن به تأخیر اندازد، یا مانعی در برابر ارادهاش قد علم کند، نامش را در زمرۀ عبادتکنندگان بنویس و ثواب مجاهدان را بر او واجب کن و وی را در سلک شهیدان و شایستگان قرار ده.»
سید علیاصغر حسینی/ ابنا
---------------------------
پایان پیام
نظر شما