نهمین سالگرد فاجعه دهمزنگ کابل: اگر در جلسه‌ی امتحان نبودم جسدم تکه‌پاره می‌شد

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ شماری از شهروندان و نخبگان و دانشجویان شیعه و هزاره پس از نُه سال، حملهٔ مرگبار تروریستی به «جنبش روشنایی» را بی‌تدبیری و زخم ستم قومی حاکمان گذشتهٔ افغانستان عنوان کرده‌اند که هنوز هم خانواده‌های شیعه در سوگ آن فاجعهٔ خونین نشسته‌اند.  

جنبش روشنایی در سال ۱۳۹۵ در اعتراض به تصمیم حکومت سابق افغانستان (دورهٔ اشرف غنی) برای تغییر مسیر خط انتقال نیروی برق ۵۰۰ کیلوولت از استان بامیان افغانستان به شاهراه سالنگ شکل گرفت. چهار ماه پس از این تصمیم، در روز دوم مرداد، هزاران شیعه ـ که خاستگاه اصلی آنان غرب کابل بود ـ با تشکیل جنبش روشنایی به خیابان‌ها آمدند و سرانجام در منطقهٔ دهمزنگ شهر کابل هدف سه حملهٔ تروریستی قرار گرفتند.  

مسئولیت این حمله را گروه تروریستی داعش بر عهده گرفت که در نتیجهٔ آن دست‌کم ۹۰ معترض که عمدتاً فعالان مدنی و دانشجویان بودند به شهادت رسیدند و بیش از ۲۰۰ نفر دیگر زخمی شدند.  

بنیان‌گذاران این جنبش، بزرگان، رهبران سیاسی و اساتید دانشگاه از جامعهٔ هزاره بودند که حکومت وقت افغانستان را به دلیل تغییر مسیر خط برق، متهم به بی‌عدالتی و تبعیض قومی کردند و برای احقاق حقوق مناطق مرکزی، دست به اعتراضات گسترده در کابل زدند.  

پس از نُه سال، هنوز هم جان‌فشانی‌ها و قربانی‌های معترضان که اغلب جوانان آگاه و تحصیل‌کرده بودند در خاطرهٔ شیعیان افغانستان زنده است و دل‌های خانواده‌هایشان را می‌فشارد.  

خاطراتی از آن روز سیاه:  

ـ امین همت، ساکن استان دایکندی افغانستان که در آن زمان دانشجو بود، در چندین تظاهرات جنبش روشنایی شرکت کرد و حتی تا نزدیکی ارگ ریاست‌جمهوری پیش رفت. او به خبرنگار ابنا گفت: «یکی از دوستانم را در حملهٔ تروریستی دهمزنگ از دست دادم و جای خالی او پس از سال‌ها هنوز احساس می‌شود.»  

ـ خانم حسنیار به مناسبت نهمین سالروز این رویداد بیان کرده که هنوزهم فاجعه انسانی دوم مرداد، تکان‌دهنده است، فاجعه‌ای که بوی خون سراسر کابل را فرا گرفته بود.

او در ادامه اظهار داشت: برای یک لحظه تصور کردم که اگر امتحانات دانشگاه نبود و من مثل دفعات قبلی اعتراض جنبش روشنایی، احساساتی شده و شرکت می‌کردم برای من چه اتفاقی می افتاد، جسدم رو هوا می‌رفت؟ سوخته یا نیم سوخته می‌ماند؟ حسابی زخمی می شدم؟ یا هم زنده می‌ماندم ولی از شوک آن اتفاق هیچ وقت به حالت روحی نرمال بر نمی‌گشتم.

هشدارهای بی‌پاسخ:  

در روزهای پایانی اعتراضات، ریاست امنیت ملی (تحت رهبری معصوم استانکزی) به دلیل تهدیدات امنیتی، چندین بار به معترضان هشدار داد تا تجمعات را متوقف کنند. اما بی‌اعتمادی جامعهٔ شیعه به‌ویژه هزاره‌ها به حکومت، موجب نادیده گرفته شدن این هشدارها شد و فاجعهٔ خونین دوم مرداد ۱۳۹۵ در دهمزنگ رخ داد.

...

پایان پیام/