به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ استان بامیان افغانستان از استان‌های مرکزی و شیعه‌نشین افغانستان است که به دلیل وجود صدها اثر تاریخی، شهرت جهانی کسب کرده است.
بامیان که بیشتر به یک استان تاریخی و فرهنگی معروف است، دارای اقلیمی کوهستانی و آب و هوایی سرد و با زمستان‌های پر برف و سخت است.
جمعیت تخمینی استان بامیان ۵۰۰ هزار نفر عنوان شده است که بیشتر آنها در روستاها زندگی می‌کنند و گفته می‌شود که ۳۰ درصد این جمعیت در شهر بامیان که مرکز استان است ساکن هستند.
سازمان همکاری منطقه‌ای جنوب آسیا (سارک) در سال ۲۰۱۵ بامیان را به عنوان "پایتخت فرهنگی" خود انتخاب کرد که این امر موجب جلب توجه جامعه بین‌المللی به این استان شد.
این استان صدها اثر تاریخی از جمله «بودا» یا همان بت‌های بزرگ بامیان، که در مرکز استان قرار دارد را در خود جای داده است و این باعث شده است که بیشتر گردشگران خارجی که به افغانستان می‌آیند، ابتدا از این استان و آثار تاریخی آن بازدید کنند.
بودا شامل دو پیکره بزرگ است که ارتفاع یکی ۵۳ متر و دیگری ۳۵ متر است که در سده های پنجم تا هفتم میلادی در دل کوه تراشیده شدند.
این اثر بزرگ تاریخی در دوران حکومت اول طالبان بر افغانستان در اسفند ۱۳۷۹ توسط نیروهای این گروه منفجر شد و از بین رفت و تنها قاب این دو پیکره در دل کوه باقی مانده است.
«شهر غلغله» و «شهر ضحاک» دو اثر بزرگ تاریخی دیگر در شهر بامیان است که مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار می‌گیرد.
از دیگر جاذبه های گردشگری این استان «بند امیر» است که در شهرستان «یکاولنگ» و در فاصله ۷۵ کیلومتری مرکز استان بامیان قرار دارد.
بر اساس آمار منتشر شده، در دو سال گذشته نزدیک به ۱۰۰ هزار گردشگر داخلی و خارجی از مناطق باستانی و آثار تاریخی بامیان بازدید کرده‌اند.
در عین حال، اکثریت ۹۰ درصدی جمعیت استان بامیان را شیعیان تشکیل می‌دهند که بیشتر آنها از قوم هزاره هستند و سادات شیعه هم جمعیت قابل توجهی در این استان دارند.
علی مرادی، یکی از شهروندان استان بامیان درباره پراکندگی جمعیتی اهل سنت این استان به خبرنگار ابنا گفت: اهل سنت استان بامیان که از قوم تاجیک افغانستان هستند، در شهرستان‌های «سیغان» و «کهمرد» به صورت پراکنده زندگی می‌کنند، اما مشخص نیست که جمعیت آنها چه تعداد است.
او در ادامه گفت که استان بامیان علاوه بر این‌که به عنوان یک استان فرهنگی و باستانی شهرت جهانی دارد، معادنی را هم در خود جای داده است، از جمله معدن زغال سنگ در منطقه «کوتل حاجی‌گگ» و معدن آهن.
به گفته علی مرادی، با وجود افتخارات جهانی این استان شیعه‌نشین، توجه کم‌تری نسبت به زیرساخت‌ها و پروژه‌های عمرانی در آن صورت گرفته است. در ۲۲ سال گذشته میلیاردها دلار برای عمران و آبادانی شهرهای افغانستان هزینه شد، اما در این میان به دلیل عدم توجه به استان بامیان، بسیاری از جمعیت آن در روستا و کوه‌ها با کم‌ترین امکانات زندگی می‌کنند.
این شهروند بامیان ابراز داشت که خانواده‌ها و به خصوص زنان شیعه برای تامین نیازهای اولیه زندگی‌شان بیشتر مشغول فعالیت‌های اقتصادی مانند گلیم‌بافی و بافتنی دستی در خانه‌های‌شان هستند و از این طریق چرخه اقتصادشان را فعال نگه‌میدارند.
مردم بامیان به دلیل دارا بودن آب کافی و زمین‌های حاصلخیز، به شغل کشاورزی و دامداری اشتغال دارند و مهمترین محصول کشاورزی این استان «سیب زمینی» است که گفته می‌شود بیش از ۵۰درصد سیب‌زمینی کشور افغانستان را تأمین می‌کند.
بزرگان مردمی استان بامیان چه در حکومت گذشته و چه در حاکمیت فعلی طالبان، بارها خواستار راه‌اندازی پروژه‌های زیرساختی و توسعه شهری بامیان شده‌اند، اما این شهر فرهنگی با وجود تلاش‌های بزرگان آن، مورد توجه قرار نگرفته و همانند گذشته به فراموشی سپرده شده است.
بیشتر مناطق استان بامیان از برق شهری برخوردار نیست و مرکز این استان هم تنها از ساعت ۷ صبح تا ۹ شب دارای برق شهری است و اکثر مناطق استان از جمله شهرها و روستاها از پنل خورشیدی جهت تأمین برق استفاده می‌کنند.
........................
پایان پیام/
نظر شما