به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ محدودیتهای اجتماعی، بحران اقتصادی و فقر فراگیر، مدارس خصوصی شیعیان را تحت فشار مالی مستقیم قرار داده و خانوادهها از ثبتنام فرزندانشان در این مدارس خودداری میکنند.
جعفر موسوی، موسس و مدیر یک مدرسه خصوصی در کابل در یک مصاحبه اختصاصی به خبرنگار ابنا گفت که کاهش شدید قدرت مالی خانوادهها، کاهش کمکهای خارجی و کاهش درآمدهای عمومی موجب شده است که خانوادهها ثبتنام فرزندانشان را در مدارس به تعویق اندازند، هزینه را با تاخیر پرداخت کنند و یا دانشآموز خود را از مدرسه بیرون ببرند.
وضعیت نظام آموزشی در دوره حکومت طالبان
او در پاسخ به این پرسش که وضعیت نظام آموزشی را طی چهار سال اخیر چگونه ارزیابی میکنید؟ گفت: وضع مدارس خصوصی را باید در دو لایه تحلیل کرد: لایه سیاستگذاری و لایه اقتصادی. از نظر سیاستگذاری، محدودیتهای کلی وضعشده نسبت به زنان(محدودیت در کار و ممنوعیت در مقاطع بالاتر تحصیلی) و اعمال مقررات جدید اجتماعی، فرهنگی و اداری، فضای عملیاتی مکاتب را تنگ کرده است؛ این فشارها باعث شده بسیاری از خانوادهها و معلمین زن به حضور منظم در مدرسه بیاعتماد و بیانگیزه شوند.
آقای موسوی به وضوح بیان داشت: از نظر کمّی، شمار زیادی از کودکان از نظام تحصیلی بیرون افتادهاند و آمار کودکان خارج از مدرسه شاید به میلیونها نفر برسد. از نظر کیفی هم کیفیت آموزش و فرصتهای یادگیری کاهش یافته و فقر یادگیری بالاتر رفته است.
به گفته این آموزگار، قبل از تحولات، رشد سریع مدارس خصوصی به عنوان جبرانکننده ضعف مدارس دولتی دیده میشد؛ اما در چهار سال اخیر فشارهای مالی، مقررات محلی و حتی گزارشها از اخاذی و باجگیری نهادها و گروههای مختلف سبب شده فضای آنها نیز ناامن و غیرقابل پیشبینی شود.
ویژگیهای مدارس خصوصی شیعیان
این آموزگار شیعه در کابل، انعطافپذیری مدیریتی، روحیه مسئولیت اجتماعی و نوآوری در تدریس را از ویژگیهای مثبت مدارس خصوصی شیعیان عنوان کرد و تاکید نمود که مدارس خصوصی معمولا توانستهاند سریعتر برنامهها و روشهای آموزشی را اجرا کنند.
جعفر موسوی افزود: بسیاری از مدیران و معلمان با انگیزه و متعهد برای نگهداری از دانشآموزان کار میکنند و کلاسها را حتی با حداقل منابع برگزار میکنند.
او خاطرنشان ساخت که این موارد مثبت نشاندهنده آن است که اگر حمایت مالی و سیاسی مناسب فراهم شود، بخش خصوصی میتواند به بازیابی و ارتقاء ظرفیت آموزشی کمک کند.
کاهش قدرت خانوادهها در تامین هزینههای آموزشی
جعفر موسوی در ادامه این مصاحبه خاطر نشان ساخت که هرچند میل و ارزشگذاری خانوادهها نسبت به آموزش هنوز بالا است، اما در عمل توان مالی و امکان عملی فرستادن کودک به مدرسه شدیدا کاهش یافته است.
او تصریح کرد: خانوادههاییکه قبلا با امید و درآمد محدود فرزندانشان را ثبتنام میکردند، اکنون اولویتهای روزمره معیشت(نان، دارو و مسکن) را مقدم میشمارند و در نتیجه، نرخ ترک تحصیل، غیبت و کاهش ثبتنام افزایش یافته است.
این آموزگار شیعه با اشاره به ممنوعیت آموزش دختران بیان داشت که وضعیت به طرز تاسفبار وخیم است، میلیونها دختر از سطوح مهمی از آموزش محروم شدهاند و بازگرداندن آنها به مسیر آموزشی نیازمند اصلاحات سیاسی و فرهنگی، به علاوه حمایتهای مالی و محلی است.
آقای موسوی اضافه کرد: این محرومیت سیستماتیک نه تنها حقوق انسانی را نقض میکند، بلکه سرمایه انسانی و اقتصادی کشور را برای نسلها تضعیف میکند. سازمانهای بینالمللی بارها هشدار دادهاند که محرومیت دختران از آموزش پیامدهای بلندمدصت، زیانبار بر سلامت اقتصاد خانوادهها و امنیت اجتماعی خواهد داشت.
وضعیت شکننده اقتصادی مدارس خصوصی
آموزگار شیعه کابل در خصوص وضعیت مالی مدارس خصوصی گفت که به طور کلی وضعیت مالی مدارس طی چهار سال اخیر به شدت شکننده و ناپایدار شده است؛ از جمله کاهش هزینه ثبتنام دانشآموزان، افزایش هزینههای جاری، تاخیر یا عدم پرداختن حقوق معلمان و ریسک تهدید توسط نهادهای محلی از عوامل اصلی هستند و در برخی گزارشها، حتی تعطیلی یا ادغام مدارس ذکر شده است.
او ابراز نگرانی کرد که اجرای سیاستها و مقررات محدودکننده به خصوص علیه دختران و معلمان زن و نیز گزارشهای محلی از فشارها یا باجگیریها، هزینه مدارس خصوصی را بالا برده و امنیت فعالیتشان را تهدید میکند. این عوامل در کابل که مرکز تمرکز بسیاری از مدارس خصوصی است، اثر تشدیدکننده دارد.
جعفر موسوی در بخش پایانی این مصاحبه تصریح کرد که انگیزه دانشآموزان و خانوادهها به دلیل عدم آینده روشن برای تحصیل دختران و پسران، به شدت افت کرده و این امر، به سرعت به شاخصهای کمّی مانند غیبت و ترک تحصیل تبدیل میشود.
.........
پایان پیام/
نظر شما