به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ محقق دانشگاه تلآویو، مایکل میلشتاین، در تحلیل خود، استدلال میکند که خلأ استراتژیک در رژیم صهیونیستی موجب شده است که سیاست خارجی صرفاً بر اساس واکنشهای فوری و خودسرانه شکل گیرد. وی توضیح میدهد که در غیاب یک دکترین منسجم، هر طرفی که از اسرائیل انتقاد کند، خودبهخود «دشمن» تلقی میشود (مانند متهم کردن کشورهای اروپایی که فلسطین را به رسمیت میشناسند به یهودستیزی). در مقابل، هر کس که با منتقدان اسرائیل مخالف باشد، بیهیچ بررسی ایدئولوژیکی، «دوست» شمرده میشود. این رویکرد متناقض حتی در مورد قطر که زمانی «کشوری مختلط» تعریف شد و سپس هدف حمله قرار گرفت، و همچنین جو بایدن، که در آغاز جنگ از رویارویی چندجبههای جلوگیری کرد اما اکنون «دشمن» تصویر میشود، مشهود است.
میلشتاین معتقد است که دولت اشغالگر عملاً در یک حاشیه مانور بسیار باریک گیر افتاده است. محدوده تصمیمگیریهای کابینه صرفاً به تهدیدات داخلی احزاب راست افراطی همچون «صهیونیست مذهبی» و «قدرت یهود»، و همچنین خطوط قرمز تعیینشده توسط واشنگتن، محدود میشود. او انتقاد میکند که به جای تدوین یک دکترین امنیتی منسجم بر پایه تحقیق انتقادی عمیق درباره وقایع ۷ اکتبر، الگوی «مدیریت» حاکم شده است؛ الگویی که متکی بر استفاده از زور و اشغال سرزمین بوده و کسانی که خواستار استراتژی هستند را مسخره میکند.
این محقق اسرائیلی خاطرنشان میسازد که نتیجه این عملکرد، تلقی شدن اسرائیل به عنوان یک طرف لجوج، غرق در توهمات و نامتعادل در عرصه بینالملل است که به خود آسیب میرساند. این برداشت به وضوح در مورد غزه دیده میشود؛ جایی که اسرائیل خواستار یک راهحل آرمانی (حذف همزمان تشکیلات خودگردان و حماس به همراه خلع سلاح کامل) است. این توهمات غیرواقعی به حذف اسرائیل از جلسات کلیدی در مورد آینده غزه منجر شده است، مانند نشستی که با حضور مقامات ترکیه و قطر (کشورهایی که اسرائیل به دنبال سرکوب نفوذشان است) برگزار شد.
میلشتاین استدلال میکند که خلأ استراتژیک ایجاد شده در واقع توسط دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، پر میشود. او به چندین تصمیم ترامپ اشاره کرد که بهطور مستقیم یا غیرمستقیم، سیاستهای اسرائیل را شکل دادهاند. این تصمیمات شامل تعیین خط پایان جنگ در غزه، اصرار بر فاز دوم توافق تبادل اسرا، و حتی موافقت با فروش هواپیماهای پیشرفته به عربستان سعودی بدون تضمین عادیسازی روابط با اسرائیل است. همچنین، طرح ترامپ برای به رسمیت شناختن لفظ «دولت فلسطین» در سازمان ملل، شکاف فزاینده میان تلآویو و واشنگتن را برجسته میکند.
در پایان، میلشتاین با نقل قولی از هنری کیسینجر (وزیر خارجه سابق آمریکا) مبنی بر اینکه «اسرائیل سیاست خارجی ندارد، بلکه سیاست داخلی دارد»، نتیجهگیری میکند که آنچه پس از ۷ اکتبر اتفاق افتاده، تشدید نگرانکننده این پدیده قدیمی است. او تأکید میکند رهبری اسرائیل با امتناع از بررسی گذشته و اتخاذ رویکردی خصمانه که همواره خود را بر حق میداند، وارد یک چرخه مخرب شده است که تنها به آسیب استراتژیک و تخریب وجهه آن منجر میشود.
...................
پایان پیام
نظر شما