۲۴ آذر ۱۴۰۴ - ۱۳:۰۹
زهرای اطهر(س)؛ فرشتۀ انسان‌وش

انصاف باید داد که قلم و خرد انسانی از توصیف مقام ملکوتی زهرای اطهر سلام الله علیها ناتوان است که اگر چنین نبود، او تا پایان هستی، همچون صدفی آن سرّ مستودع را نهان نمی‌داشت.

خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ابنا:

میان دو زادروز زهرای اطهر و امیر مؤمنان سلام الله علیهما، چهل حدیث درباره فاطمه را پیشکش عاشقان نور می‌کنیم که کلهم نور واحد و به بیان مولانا: نور هر دو، چشم نتوان فرق کرد. احادیث ۵ تا ۹ این مجموعه را با هم می‌خوانیم.

انسان‌فرشته بهشتی‌بوی

اگر شناخت زهرای اطهر سلام الله علیها در حکم درک لیلة القدر است و نام او دژ استوار و مشکات الهی و وجود مبارک او مبدأ و مآل هستی و زیست مؤمنانه است، این چه سرّی است که در خلقت فاطمه علیها السلام نهفته است که مؤمنان همواره خدای متعال را به سرّ مستودع نهفته در نهاد او سوگند می‌دهند؟

در میان روایات، این عبارت از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم می‌درخشد که إن فاطمة خلقت حوریة فی صورة إنسیة. بی‌گمان، فاطمه حوریه و فرشته‌ای است که در صورت انسان آفریده شده است.

شاید فهم این تعبیر بلند اشرف مخلوقات و خاتم حجت‌های الهی و پیام‌آور رسالت پایانی همه عالمیان را بتوان با دیگر سخنان گهربار او ممکن‌تر ساخت، آنجا که رسول‌الله از بوی بهشتی زهرای بتول سخن می‌گوید و بی‌تردید، آنچه او می‌گوید، بازگویی وحی الهی است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روایت دیگری، با تکرار تعبیر فرشته انسان‌وش برای زهرای اطهر سلام الله علیهم می‌فرماید: وکلما اشتقت إلی رائحة الجنة شممت رائحة ابنتی فاطمة! هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، دخترم فاطمه را می‌بویم.

در جای دیگری نیز پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، بوی خوش فاطمه علیها السلام را برابر بوی همه پیامبران و حوریان وفرشتگان می‌دانند، آنجا که می‌فرمایند: رائحة الأنبیاء رائحة السفرجل ورائحة الحور العین رائحة الآس ورائحة الملائکة رائحة الورد، ورائحة ابنتی فاطمة الزهراء رائحة السفرجل والآس والورد. بوی پیامبران بوی به و بوی حورالعین بوی آس و ریحان و بوی فرشتگان بوی گل سرخ است، ولی بوی دخترم فاطمه زهرا بوی به و آس و گل سرخ روی هم است.

این بوی بهشت چیست که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، آن را در بوسیدن گلوی زهرای اطهر می‌جست؟ آیا این بوی میوه‌های بهشتی است، با شجره طوبی یا آن میوه ممنوعه که بر آدم ابوالبشر حرام، اما سر مستودع زهرا شد؟ اینها را از خود نمی‌گویم. روایات متعددی وارد شده که پیامبر خدا در هنگام معراج، زیر درخت طوبی کمی آرام گرفت یا از میوه آن یا خرمای بهشتی خورد یا وارد قصری شد که متعلق به خدیجه کبری بود و از درخت سیب در آن قصر، میوه‌ای تناول کرد. همه این روایات بدان اشاره دارد که عصاره بهشتی که آدم از آن رانده شد، در وجود پیامبر عجین شد و در هنگام بازگشت به این جهان، نطفه زهرای اطهر از همان عصاره بهشتی بسته شد، تا جایی که همواره بوی آشنای بهشت را که در معراج به مشام رسول اکرم رسیده ‌بود، او در گلوی فاطمه می‌جست. 

انصاف باید داد که قلم و خرد انسانی از توصیف مقام ملکوتی زهرای اطهر سلام الله علیها ناتوان است که اگر چنین نبود، او تا پایان هستی، همچون صدفی آن سرّ مستودع را نهان نمی‌داشت.

شاید این گفته پیامبر صلوات الله علیه فصل الخطاب باشد که نور فاطمه علیها السلام از نور خداست و او برتر از آسمان‌ها و زمین است. نور ابنتی فاطمة من نور الله وابنتی فاطمة أفضل من السماوات والارض.

اگر نور فاطمه زهرا از نور خداست و او برتر از همه آسمان‌ها و زمین است، باید همه آدمیان در برابرش سر تعظیم فرود آورند و جلوه‌ای از «خرّت الجبال متدکدکة لعظمتک و جلالک وهیبتک» را در برابر او رقم بزنند که جلال و جمال زهرا، الهی است.

محمدمهدی شریعتمدار

..............................
پایان پیام/ 167

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha