شخصیت‌شناسی در نهج‌البلاغه ۵/ امام حسین(ع) در نهج‌البلاغه

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ امام حسین(ع) بنابر نقل مشهور در سال ۴ هجری قمری به دنیا آمدند و حدود ۳۶ سال از دوران حیات ایشان، همزمان با دوران زندگی پرفراز و نشیب امیرالمومنین(ع) بوده است. ایشان در طول این مدت، شاهد وقایع مختلف تاریخی در مقاطع مختلف زندگی و حیات پیامبر اکرم(ص) همچنین غضب خلافت و حکومت  ۵ ساله امام علی(ع) بوده و در بسیاری از این وقایع، نقش مستقیم داشته‌اند. اما فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی امام حسین(ع) در طول این مدت همچنین در طول دوران حیات امام مجتبی(ع)، معمولا مورد توجه قرار نگرفته و کمتر به آن پرداخته شده است.

اگر بخواهیم صرفا به کتاب شریف نهج‌البلاغه مراجعه کنیم باید بگوییم که به جز در مواردی که نام مبارک امام حسن(ع) در خطبه ۲۰۷، نامه ۲۴، و حکمت‌های ۳۸، ۲۳۳ و ۴۱۶ در نهج‌البلاغه ذکر شده، در بقیه موارد اوصاف مشترک همچنین جریانات تاریخی با حضور مشترک امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در نهج‌البلاغه بیان شده است.

اوصافی مشترکی که امام علی(ع) در نهج‌البلاغه در مورد این دو فرزند خویش بیان کرده‌اند عبارتند از: حافظان نسل رسول خدا(ص) در خطبه ۲۰۷، «سید شباب اهل الجنه» در نامه ۲۸، همچنین در بخش نامه‌ها، وصیت‌نامه حضرت خطاب به امام حسن و امام حسین در نامه ۴۷ نقل شده است. در نامه‌ای دیگر که در بخش نامه‌ها با شماره ۲۴ معرفی شده و به‌عنوان وصیت‌نامه اقتصادی امیرالمومنین(ع) درباره اموال و موقوفات ایشان است، امام حسن(ع) به‌عنوان متولی موقوفات معرفی شده و تاکید شده بعد از ایشان، متولی موقوفات، امام حسین(ع) باشند: «مِنْهَا فَإِنَّهُ یَقُومُ بِذَلِکَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِی... فَإِنْ حَدَثَ بِحَسَنٍ حَدَثٌ وَ حُسَیْنٌ حَیٌّ  قَامَ بِالْأَمْرِ بَعْدَهُ وَ أَصْدَرَهُ مَصْدَرَهُ»

حضور امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در ماجرای هجوم مردم برای بیعت با امام علی(ع) در خطبه سوم، شفاعت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) برای نجات جان «مروان بن حکم»، داماد عثمان در ماجرای جنگ جمل در خطبه ۷۳، همچنین تاکید بر کوتاهی نکردن در اقامه حق و گرفتن بیت‌المال در نامه ۴۱ حتی اگر نزد عزیزان او، یعنی فرزندانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) باشد از موارد دیگری است که نام امام حسین(ع) در نهج‌البلاغه آمده است.

از مواردی که در نهج‌البلاغه نام مبارک امام حسین(ع) به‌تنهایی ذکر شده، روایتی است که سید رضی به نقل از «نوف بکالی» در انتهای خطبه ۱۸۲ نهج البلاغه بیان کرده است. در این خطبه آمده است که حضرت علی(ع) چند روز قبل از شهادت، آماده نبرد مجدد با معاویه شد و با بیان خطبه‌ای همگان را به جهاد فرا خواند و در این جهاد، امام حسین(ع) به فرماندهی ده هزار نفر از سوی امیرالمومنین(ع) منصوب شدند، اگر چه این آماده‌سازی برای جنگ با معاویه، با شهادت امیرالمومنین(ع) ناتمام ماند.

سید علی‌اصغر حسینی/ ابنا

...................

پایان پیام