۱۷ آبان ۱۴۰۴ - ۱۱:۴۶
جرعه‌ای از نهج البلاغه ۲۶/ آخرین سفارش‌های امیرالمومنین(ع)

حضرت می‌فرمایند: «أَمَّا وَصِیَّتِی فَاللَّهَ لَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً» سفارش به خدا که مبادا شرکی نسبت به خداوند داشته باشیم، «وَ مُحَمَّداً فَلَا تُضَیِّعُوا سُنَّتَهُ» سفارش بعدی سفارش به نبی اکرم(ص) است که سنت ایشان را ضایع نکنیم. با یک دقت بیشتر ابتدا سفارش به توحید و بعد سفارش به ولایت است.

خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ابنا:

رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز سال جدید ۱۴۰۴ در دیدار با هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم، با اشاره به شکست دشمنان در دور کردن مردم از معنویات، ایام نخست امسال را متعلق به امیرالمؤمنین یعنی قله رفیع عدالت، تقوا و گذشت خواندند و گفتند: ملت ایران و ملت های مسلمان برای استفاده از درس‌های حضرت علی(ع) به عنوان برترین انسان‌ها بعد از پیامبر(ص)، به نهج‌البلاغه مراجعه کنند و فعالان عرصه فرهنگی به مطالعه و آموزش این کتاب عظیم توجه ویژه داشته باشند.

توصیه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به توجه و استفاده بیشتر از نهج‌البلاغه در حالی صورت می‌گیرد که ایران و جهان اسلام خصوصا جوامع پیرو اهل‌بیت(ع) شرایط خطیر و حساسی را پشت سر می‌گذارنند.

با توجه به تأکیدات رهبر معظم انقلاب، خبرگزاری ابنا امسال اهتمام ویژه‌ای به نشر آموزه‌های نهج البلاغه دارد. از این رو حجت الاسلام و المسلمین «محمد نمازی» استاد حوزه و پژوهشگر نهج‌البلاغه در سلسله ویدیوهایی به تشریح جایگاه و معارف نهج البلاغه می‌پردازد.

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین

یکی از خطبه‌های مهم کتاب شریف نهج البلاغه، خطبه‌ی 149 است که وصیت آقا امیرالمؤمنین(ع) در بستر شهادت است. همه‌ی انسان‌ها سعی می‌کنند در آخرین لحظات زندگی، حرف‌های مهم‌شان را بزنند، اینجا که دیگر امام معصوم و آقا امیرالمؤمنین(ع) هستند. آخرین سفارشات و آن هم سفارشات بسیار مهم و حیاتی است.

حضرت می‌فرمایند: «أَمَّا وَصِیَّتِی فَاللَّهَ لَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً» سفارش به خدا که مبادا شرکی نسبت به خداوند داشته باشیم، «وَ مُحَمَّداً فَلَا تُضَیِّعُوا سُنَّتَهُ» سفارش بعدی سفارش به نبی اکرم(ص) است که سنت ایشان را ضایع نکنیم. با یک دقت بیشتر ابتدا سفارش به توحید و بعد هم سفارش به ولایت است. ولایتی که از آقا پیامبر اکرم(ص) شروع می‌شود و بعد جانشینان حضرت هستند.

در ادامه می‌فرمایند: «أَقِیمُوا هَذَیْنِ الْعَمُودَیْنِ وَ أَوْقِدُوا هَذَیْنِ الْمِصْبَاحَیْنِ» این دو ستون و این دو چراغ را روشن نگه دارید. «وَ خَلَاکُمْ ذَمٌّ مَا لَمْ تَشْرُدُوا» اگر از این دو عمود یا این دو چراغ پراکنده نشوید، مذمتی بر شما نیست. «حُمِّلَ کُلُّ امْرِئٍ مِنْکُمْ مَجْهُودَهُ» این سخن به این معنا است که بر دوش هر کسی بیش از طاقتش باری گذاشته نشده است و تکالیف الهی و احکام، متناسب با ظرفیت انسان است، «وَ خُفِّفَ عَنِ الْجَهَلَةِ» و نسبت به کسی که جهل دارد و نمی‌داند تخفیف داده شده است.

جمله‌ی بعدی بسیار مهم است: «رَبٌّ رَحِیمٌ وَ دِینٌ قَوِیمٌ وَ إِمَامٌ عَلِیمٌ» خدای ما خدای مهربانی است، دائم می‌گوییم: بسم الله الرحمن الرحیم، یعنی خدایی که تا حالا رحم کرده و بعداً هم می‌خواهد رحم کند. خدای شما که رحیم است، دین‌تان قویم است، یعنی دین‌تان قوام دارد، همه چیز دین شما سر جایش است، محکم و استوار است و پاسخ‌گوی شبهات است، ولو این‌که ما ندانیم ولی جواب و پاسخ دارد.

«وَ إِمَامٌ عَلِیمٌ» این دینی که از طرف خداوند آمده و از خدای رحیم است، یک امام، پیشرو و معصومی هم برای ما گذاشته که این دیگر نمی‌دانم ندارد، علیم است. یکی از بهترین جاها برای جلوه‌ی علم امام در همین کتاب شریف نهج البلاغه است. برای نمونه حضرت در خطبه‌ی 189 می‌فرماید که من به راه‌های آسمان آگاه‌تر از راه‌های زمین هستم؛ «إِنِّی بِطُرُقِ السَّمَاءِ أَعْلَمُ» نه این‌که زمین را نمی‌دانم، یعنی آن را که می‌دانم، آسمان‌ها را هم می‌دانم.

در حکمت‌های قبل خواندیم که حضرت می‌داند که اگر اموات را زنده کنیم چه می‌گویند؟ خطبه‌هایی مثل خطبه‌ی 1 گزارش خلقت است و خبر از خلقت با تمام جزئیات آن است. در خطبه‌ی 158 فرمود: خبرهای قرآن را از من بپرسید. در خطبه‌ی 193 فرمود: من می‌دانم که هر کسی کجا می‌میرد، کجا بال می‌گشاید، چه کسانی، چه گروه و دسته‌ای هدایت می‌شوند، چه کسانی گمراه می‌شوند؟ همه‌ی اخبار را می‌دانم. در خطبه‌ی 175 فرمود: پیامبر(ص) تمام رازها را در گوش من گفته است و آخر و عاقبت این حکومت و همه‌ی گروه‌های حاکم را می‌دانم. «إِمَامٌ عَلِیمٌ»، همه چیز را می‌داند، مبدأ تا معاد، خبر غیب و شهود را می‌داند. لذا چشم‌پوشی از این دین و این فرمایشات، مصیبت بسیار بزرگی برای بشریت است.

بعد حضرت می‌فرماید: «أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُکُمْ وَ أَنَا الْیَوْمَ عِبْرَةٌ لَکُمْ» من دیروز هم‌نشین شما بودم و امروز مایه‌ی عبرت شما هستم، «وَ غَداً مُفَارِقُکُمْ» فردا هم از شما جدا می‌شوم، «غَفَرَ اللَّهُ لِی وَ لَکُمْ» خدا من و شما را ببخشاید. در انتهای این خطبه می‌فرمایند که فردا قدر این روزهایی که من بودم را می‌دانید «غَداً تَرَوْنَ أَیَّامِی».

ان‌شاءالله ما با همین کتاب قدردان معارف علوی باشیم.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

..................................
پایان پیام/ 167

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha