خبرگزاری اهلبیت(ع) ابنا:
رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز سال جدید ۱۴۰۴ در دیدار با هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم، با اشاره به شکست دشمنان در دور کردن مردم از معنویات، ایام نخست امسال را متعلق به امیرالمؤمنین یعنی قله رفیع عدالت، تقوا و گذشت خواندند و گفتند: ملت ایران و ملت های مسلمان برای استفاده از درسهای حضرت علی(ع) به عنوان برترین انسانها بعد از پیامبر(ص)، به نهجالبلاغه مراجعه کنند و فعالان عرصه فرهنگی به مطالعه و آموزش این کتاب عظیم توجه ویژه داشته باشند.
توصیه حضرت آیتالله خامنهای به توجه و استفاده بیشتر از نهجالبلاغه در حالی صورت میگیرد که ایران و جهان اسلام خصوصا جوامع پیرو اهلبیت(ع) شرایط خطیر و حساسی را پشت سر میگذارنند.
با توجه به تأکیدات رهبر معظم انقلاب، خبرگزاری ابنا امسال اهتمام ویژهای به نشر آموزههای نهج البلاغه دارد. از این رو حجت الاسلام و المسلمین «محمد نمازی» استاد حوزه و پژوهشگر نهج البلاغه در سلسله ویدیوهایی به تشریح جایگاه و معارف نهج البلاغه میپردازد.
بسمه تعالی
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
در ادامهی حکمت 150 نهج البلاغه که برای تربیت انسانْ جامع است، حضرت میفرماید که اینطوری نباش. چطور نباشیم؟ «یَعْجِزُ عَنْ شُکْرِ مَا أُوتِیَ»، از شکر چیزهایی که به ما داده شده، عاجز باشیم. انسان خیلی اهل شکر نکردن است، معمولاً طلبکار خداست و از چیزهایی که دارد خرسند و شاکر نیست. اگر یک مقدار حواسش باشد، از گناهان استغفار میکند ولی معمولاً اهل شکر نیست. در خطبههای نهج البلاغه آمده که کسی اهل شکر است که اهل تقوا باشد، نه اینکه صرفاً شکر زبانی بگوید. از اعضاء و جوارح در مسیر بندگی به کار گرفته شود، این اهل شکر بودن میشود. قرآن اشاره میکند که «قَلِیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورُ»(سبأ: 13) تعداد کمی از بندگان من اهل شکر هستند، یعنی در مسیر بندگی گام برنمیدارند.
حضرت در اینجا هم میفرمایند که مبادا از کسانی باشی که در برابر نعمتهایی که به او رسیده شاکر نیست «وَ یَبْتَغِی الزِّیَادَةَ فِیمَا بَقِیَ» و دنبال زیادی است؛ در خصوص چیزهایی که مانده و به او نرسیده است. شکر را فراموش کرده و دائماً به دنبال طلب و خواستن است که خدایا این را بده، خدایا آن را بده. خواستن از خدا اشکالی ندارد ولی حداقل شکری از دادههای قبلی باشد. امیرالمومنین(ع) میفرماید: از کسانی نباش که «یَنْهَی وَ لَا یَنْتَهِی» بقیه را از عمل خطا و گناه نهی میکند ولی خودش دستبردار نیست.
جملهی عجیبی در خطبههای نهج البلاغه وجود دارد، حضرت فرمود: لعنت خدا شامل کسی میشود که نهی از منکر میکند ولی خودش اهل منکر است. این خیلی جملهی سنگینی است «وَ یَأْمُرُ بِمَا لَا یَأْتِی» از کسانی نباش که امر میکند به عملی که خودش آن را ادا نمیکند و انجام نمیدهد. این هم نه معقول و نه مشروع است.
حضرت می فرمایند: از کسانی نباش که «یُحِبُّ الصَّالِحِینَ وَ لَا یَعْمَلُ عَمَلَهُمْ» خوبان را دوست دارد، اما عمل آنها را ندارد. دائم میگوید: آقای بهجت خوب است، حضرت امام خوب است، آقای بهاءالدینی خوب است، آقای رجبعلی خیاط خوب است، اولیاء خدا را توصیف میکند اما تماشاچی است و عمل آنها را ندارد. خداوند آقای بهجت را رحمت کند، میفرمودند: «قومی به جِدّ و جهد گرفتند وصل دوست / قومی دگر حواله به تقدیر میکنند»، یعنی شد، شد، نشد هم نشد. باید تلاش کرد. حضرت میفرمایند: مبادا خوبها را دوست داشته باشی «وَ لَا یَعْمَلُ عَمَلَهُمْ». اگر بندگی خدا خوب است، اگر انجام مستحبات خوب است، اگر نماز با حضور قلب خوب است، خب تو هم باش، چرا فقط توصیف دیگران را میکنی؟
«وَ یُبْغِضُ الْمُذْنِبِینَ وَ هُوَ أَحَدُهُمْ»؛ از کسانی نباشد که گناهکاران را دوست نداشته باشد، بغض آنها را داشته باشد ولی خودش هم یکی از آنها باشد. از غیبتکننده بدش میآید، ولی خودش هم یکی از آنها است، از پارتیبازی بدش میآید، ولی خودش هم یکی از آنها است، از کمکاری بدش میآید، ولی خودش هم یکی از آنها است. از این بدش میآید که کسی حق الناس را رعایت نکند، اما خودش هم رعایت نمیکند. چقدر کلام زیبا و دقیق است.
در دو جای نهج البلاغه آمده که برای تربیت تو همین بس که هر چه برای خودت میپسندی، برای دیگران هم بپسندی و هر چه هم برای خودت نمیپسندی، برای دیگران هم نپسندی. شما روی همین کلام دقت کنید، دنیا و جامعه را بهشت میکند. صاحبخانه خودش را به جای مستأجر بگذارد و بالعکس، راننده و مسافر، فروشنده و خریدار، رئیس و مرئوس، استاد و شاگرد، خودتان تمام مثالها را بهتر میتوانید بزنید. اینها خودشان را به جای یکدیگر بگذارند و در حقِ هم اجحاف نکنند. حضرت میفرمایند که از این افراد نباشی که گناهکاران را دوست ندارد، خودش هم از گناهکاران است. بعد از مرگ بدش میآید «یَکْرَهُ الْمَوْتَ لِکَثْرَةِ ذُنُوبِهِ»؛ از مرگ و موت کراهت دارد، اما چه میکند؟ «وَ یُقِیمُ عَلَی مَا یَکْرَهُ الْمَوْتَ»؛ اما در چیزهایی مقیم است و اهل آن معصیتهایی است که با توجه به اینها از گناه دوری میکند و بدش میآید. حضرت میفرمایند که از این حالتها دست بردار.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
تصویربرادر و تدوینگر: علی حاتمی
................................
پایان پیام/ 167
نظر شما