استان سویداء سوریه زیر فشار گرسنگی و بی‌توجهی حکومت جولانی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با وجود شایعاتی که درباره پایان بحران آرد و دیگر مواد اساسی در استان سویداء سوریه منتشر می‌شود، واقعیت چیز دیگری است؛ چرا که مردم این استان همچنان با گرسنگی، فشار و بی‌تفاوتی حکومت جولانی روبه‌رو هستند. در کنار کمبود نان، شهروندان سویداء با ترس و اندوه ناشی از سرنوشت نامعلوم زنان ربوده‌شده و بازماندن دانش‌آموزان از تحصیل به دلیل نگرانی‌های امنیتی زندگی می‌کنند.

یک فعال حقوقی از استان در گفت‌وگو با دیده بان حقوق بشر سوریه تأکید کرد که دولت جولانی، عمداً سیاست تعلل و بی‌اعتنایی در قبال این استان را در پیش گرفته است؛ استانی که نه حکومت بشار اسد توانست آن را مطیع کند و نه امروز حاضر است امنیت و استقلال نسبی خود را از دست بدهد.

به گفته او، ادعاهای حکومت جولانی درباره ارسال کمک‌ها به استان سویداء صحت ندارد؛ بلکه برنامه جهانی غذا مستقیماً ۲۰۰ تُن آرد از دمشق به سویداء فرستاده است، پس از آنکه برای چند روز آرد از نانوایی‌های شهر و روستاهای این استان قطع شد و بحران نان شدت گرفت. این بحران نتیجه مستقیم توقف تأمین گندم توسط حکومت جولانی از ماه‌ها پیش، هم‌زمان با تحمیل محاصره پس از آخرین حمله نظامی است.

این فعال همچنین از بازنگشتن زنان ربوده‌شده و انکار رسمی این موضوع توسط مقامات حکومت جولانی انتقاد کرد و گفت که اسناد و ویدئوهای روشن ارائه شده، اما حکومت جولانی همچنان مسئولیت را انکار می‌کند؛ در حالی‌که قربانیان بی‌گناهند و حالا با رنجی دوچندان از ترس، انگ اجتماعی و سکوت جامعه مواجه‌اند.

او تأکید کرد که اقلیت‌های مذهبی در سوریه از زمان قدرت‌گیری حکومت جولانی با بدترین اشکال نقض حقوق بشر از جمله قتل، شکنجه، آوارگی اجباری و مصادره اموال روبه‌رو بوده‌اند، در حالی که مقامات حکومت جولانی نه تنها مانع این جنایات نشدند بلکه با حمایت از عاملان، شرایط ارتکاب را هم فراهم کردند.

این فعال از سکوت جامعه مدنی و احزاب سیاسی در سوریه نیز ابراز تأسف کرد و افزود که بسیاری به دلیل ترس از گروه های شبه نظامی و نیروهای وابسته به حکومت جولانی، در برابر این نقض‌ها ساکت مانده‌اند.

او در پایان خواستار ورود فوری سازمان‌های بین‌المللی و حقوقی به استان سویداء شد تا تخلفات مستند و به نهادهای قضایی جهانی ارائه شود تا حوادث تلخی که در سویداء و ساحل سوریه رخ داد دوباره تکرار نشود و اقلیت‌ها بار دیگر طعم تلخ این رنج‌ها را نچشند.

..............................

پایان پیام/ ۲۶۸