به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ فرانسه، کشوری که خود را به شعار «آزادی، برابری و برادری» میبالد، امروز به دلیل ایجاد فضایی مسموم و اسلامهراس، شاهد مهاجرت دهها هزار مسلمان از خاک خود است. رایان فِرِشی پژوهشگر میگوید دستکم ۱۰ هزار خانواده مسلمان ـ معادل ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر ـ فرانسه را ترک کردهاند؛ پدیدهای که نه صرفاً یک آمار، بلکه تراژدی انسانی است که پرسشهای جدی درباره تعهد فرانسه به ارزشهای ادعایی خود برمیانگیزد.
قوانین محدودکننده؛ ریشه تبعیض ساختاری
به نقل از فایوپیلرز، چالشهای مسلمانان در فرانسه در دل شبکهای از قوانین و سیاستهای محدودکننده شکل گرفته که مستقیماً باورها و جلوههای فرهنگی آنان را هدف قرار میدهد. از سال ۲۰۰۴، استفاده از حجاب در مدارس دولتی ممنوع شده و دختران مسلمان را ناچار به انتخاب میان ایمان و تحصیل میکند. نقاب نیز در تمام اماکن عمومی قدغن است و عملاً یک انتخاب شخصی مذهبی را جرمانگاری میکند. این قوانین تحت عنوان لائیسیته (سکولاریسم فرانسوی) توجیه میشوند، اما در عمل، مسلمانان را به حاشیه میرانند و آنان را با هویت ملی فرانسه ناسازگار جلوه میدهند.
انسداد نظاممند جامعه مدنی مسلمانان
سیاستهای دولت فرانسه فراتر از محدودیت پوشش است. از فوریه ۲۰۱۸ تاکنون دستکم هزار سازمان اسلامی ـ از مساجد تا کسبوکارهایی چون رستورانها ـ تعطیل شده و حدود ۳۰ هزار مورد دیگر نیز با بازرسیهای ناگهانی و فشارهای اداری روبهرو بودهاند. مجموع داراییهای مصادرهشده از جامعه مسلمان به ۵۵ میلیون یورو میرسد. این فشارها تنها نهادهای دینی را هدف قرار نداده بلکه هر کسبوکار مسلمانی را درگیر کرده و شرایط بقا را دشوار ساخته است.
حذف تدریجی گزینههای آموزشی برای خانوادههای مسلمان
برای خانوادههای مسلمان، وضعیت آموزشی نیز بحرانی است. ممنوعیت عملی آموزش خانگی ـ که مورد علاقه بسیاری از آنان بود ـ یک گزینه مهم را از میان برده است. مدارس اسلامی خصوصی در کشور بسیار اندکاند (حدود ۹۰ مورد) و همین تعداد محدود نیز دائماً زیر فشار و تهدید تعطیلی قرار دارند. مدارس دولتی نهتنها حجاب را ممنوع کردهاند بلکه حتی نماز خواندن را هم تحمل نمیکنند؛ تا آنجا که گزارشهایی از تماس معلمان با پلیس یا خدمات اجتماعی در صورت مشاهده نماز دانشآموزان منتشر شده است. پیام این اقدامات روشن است: هویت اسلامی در نظام آموزشی فرانسه جایی ندارد.
مهاجرت برای حفظ ایمان و آینده فرزندان
مطالعات نشان میدهد این موج مهاجرت صرفاً به دلیل تبعیض شغلی نیست؛ هرچند موانع استخدام برای افرادی با پوشش اسلامی یا نامهای مسلمان شناختهشده واقعیتی مستند است. بسیاری از خانوادهها کشور را ترک میکنند تا فرزندانشان بتوانند بدون ترس از فشار، همانگونه که میخواهند زندگی و عبادت کنند. کارزار دولت علیه «جداییطلبی»، بهویژه در دوران ریاستجمهوری امانوئل مکرون، با هدف ظاهری مقابله با افراطگرایی آغاز شد، اما دامنه آن تا پیگرد فعالان به خاطر استفاده از واژههایی چون «انتفاضه» در سخنرانیهای طرفدار فلسطین گسترش یافته است.
هشدار به دیگر بهاصطلاح دموکراسیهای غربی
بستن سازمانها، مصادره اموال و فشار بر فعالان تنها اقدامات اداری نیست، بلکه شکل نهادینهشدهای از آزار دولتی است که صدای مسلمانان را سرکوب و حضورشان در عرصه عمومی را محدود میکند. با وجود این، از سال ۲۰۲۱ صداهای تازهای در جامعه مسلمانان فرانسه برخاسته که حق خود برای دیده شدن و سخن گفتن را مطالبه میکنند. این مقاومت، در برابر فضای امنیتی و فشارهای سیاسی، نشان میدهد که مبارزه مسلمانان در فرانسه تنها برای بقا نیست؛ بلکه تلاشی است برای بازپسگیری عاملیت اجتماعی در کشوری که آنان را به حاشیه میراند. تجربه فرانسه، هشداری برای سایر کشورهای غربی است: سیاستهای اسلامهراسانه میتواند راه را برای محدودسازی حقوق دیگر اقلیتها نیز هموار کند.
........
پایان پیام
نظر شما