به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ شب گذشته و بامداد امروز فرانسه، همراه با مالت، موناکو، لوکزامبورگ و سنمارینو، در جریان نشست مشترک فرانسه–عربستان در سازمان ملل، به رسمیت شناختن کشور فلسطین را اعلام کردند. بلژیک و آندورا هم اعلامیه دادند اما آن را مشروط به آزادی اسرا و کنار رفتن حماس از قدرت در غزه کردند.
پیشتر، کانادا، بریتانیا، استرالیا و پرتغال نیز به این موج پیوسته بودند.
۱۹۸۸، پس از اعلام «استقلال» از سوی یاسر عرفات در الجزایر، موج اول بهرسمیت شناختن آغاز شد: الجزایر، اندونزی، عراق، کویت، ترکیه، عربستان، مصر، هند، چین، روسیه و دهها کشور آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین.
دهه ۱۹۹۰: بسیاری از جمهوریهای تازهاستقلالیافته شوروی (قزاقستان، آذربایجان، گرجستان، ازبکستان...)، آفریقای جنوبی، اتیوپی، فیلیپین و دیگران.
۲۰۰۰ به بعد: کشورهای بیشتری مانند ونزوئلا، برزیل، آرژانتین، شیلی، اروگوئه، سوئد (۲۰۱۴)، کلمبیا (۲۰۱۸)، باربادوس و جامائیکا (۲۰۲۴) و در ادامه، ایرلند، نروژ، اسپانیا و اسلوونی نیز پیوستند.
۲۰۲۵: مکزیک (فوریه)، سپس موج گسترده سپتامبر شامل کانادا، بریتانیا، استرالیا، پرتغال، موناکو، لوکزامبورگ، مالت و سنمارینو.
مجارستان و چکسلواکی در ۱۹۸۸ شناسایی کرده بودند؛ اما امروز جمهوری چک و مجارستانِ اوربان دیگر فلسطین را بهرسمیت نمیشناسند.
پاپوا گینه نو در ۱۹۹۴ شناسایی کرد اما گزارشها میگویند این شناسایی لغو شده است.
مکرون گفت هدف از این گام «فشار برای پایان جنگ غزه و جلوگیری از فجایع بزرگتر» است و افزود: «بهرسمیت شناختن فلسطین شکست حماس است، نه جایزهای برای آن.» او تأکید کرد فرانسه فقط پس از آزادی اسرا و اجرای اصلاحات در تشکیلات خودگردان، سفارت در فلسطین باز خواهد کرد.
بریتانیا نیز شرط گذاشته که تشکیلات خودگردان پرداخت حقوق به خانوادههای مهاجمان را متوقف کند، مطالب درسی ضدیهودی را حذف کند و انتخابات برگزار نماید؛ تنها در این صورت سفارت بریتانیا در قدس شرقی باز خواهد شد.
در سرزمینهای اشغالی، مقامات راستگرا مانند بنگویر و اسموتریچ خواستار الحاق فوری در کرانه باختری شدند، اما نتانیاهو گفت واکنش نهایی را پس از بازگشت از آمریکا اعلام خواهد کرد.
با وجود موج سیاسی کنونی، این شناساییها عمدتاً جنبهی نمادین دارند. فلسطین همچنان عضو کامل سازمان ملل نیست؛ برای آن نیاز به رأی ۹ عضو شورای امنیت و عدم وتوی آمریکا است. ژاپن و فنلاند هنوز صبر کردهاند و گفتهاند مسئله «نه اینکه آیا، بلکه چه زمانی» است.
..............................
پایان پیام/
نظر شما