خبرگزاری اهلبیت(ع) ابنا:
رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز سال جدید ۱۴۰۴ در دیدار با هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم، با اشاره به شکست دشمنان در دور کردن مردم از معنویات، ایام نخست امسال را متعلق به امیرالمؤمنین یعنی قله رفیع عدالت، تقوا و گذشت خواندند و گفتند: ملت ایران و ملت های مسلمان برای استفاده از درسهای حضرت علی(ع) به عنوان برترین انسانها بعد از پیامبر(ص)، به نهجالبلاغه مراجعه کنند و فعالان عرصه فرهنگی به مطالعه و آموزش این کتاب عظیم توجه ویژه داشته باشند.
توصیه حضرت آیتالله خامنهای به توجه و استفاده بیشتر از نهجالبلاغه در حالی صورت میگیرد که ایران و جهان اسلام خصوصا جوامع پیرو اهلبیت(ع) شرایط خطیر و حساسی را پشت سر میگذارنند.
با توجه به تأکیدات رهبر معظم انقلاب، خبرگزاری ابنا امسال اهتمام ویژهای به نشر آموزههای نهج البلاغه دارد. از این رو حجت الاسلام و المسلمین «محمد نمازی» استاد حوزه و پژوهشگر نهجالبلاغه در سلسله ویدیوهایی به تشریح جایگاه و معارف نهج البلاغه میپردازد.
باسمه تعالی
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین.
در ادامهی جلسات انس با کتاب شریف نهج البلاغه در خصوص قرآن کریم ببینیم که حضرت چه فرمایشاتی در این کتاب دارند و با هم بشنویم.
حضرت در خطبهی 122 میفرماید: «إِنَّ الْکِتَابَ لَمَعِی»؛ این کتاب یعنی قرآن، «لَمَعِی» همراه و با من است. «مَا فَارَقْتُهُ مُذْ صَحِبْتُهُ» از زمانی که با آن همراه شدهام از آن جدا نشدهام.
حتی در روایاتی در جوامع روایی داریم که حضرت فرمود: «أَنَا الْقُرْآنُ الَّذِی إِیَّاهُ هَجَرَ» آن قرآنی که مهجور ماند، من هستم.
باز در خطبههایی مثل خطبهی 158، حضرت میفرماید: «ذَلِکَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ» قرآن را به سخن درآورید، «وَ لَنْ یَنْطِقَ» ولی سخن نمیگوید، «وَ لَکِنْ أُخْبِرُکُمْ عَنْهُ» اما من شما را از آن باخبر میکنم. یعنی من آن را به نطق درمیآورم. شاید به خاطر همین خطبه است که مقام معظم رهبری فرمودند: هر کسی نهج البلاغه نمیخواند از قرآن خبر ندارد. این عین جملهی مقام معظم رهبری است. حضرت در اینجا میفرماید: «وَ لَکِنْ أُخْبِرُکُمْ عَنْهُ» من خبرهای قرآن را به شما میدهم.
در همینجا حضرت میفرماید: «أَلَا إِنَّ فِیهِ عِلْمَ مَا یَأْتِی وَ الْحَدِیثَ عَنِ الْمَاضِی» علم آینده و اخبار گذشته در این کتاب است. «وَ دَوَاءَ دَائِکُمْ» دردهای فردی و اجتماعی که دارید، دوای آنها در این کتاب است. «وَ نَظْمَ مَا بَیْنَکُم» و آن چیزی که باعث انسجام و نظم بخشیدن به زندگی شماست در این کتاب شریف است. این هم خطبهی 158 بود.
امیرالمومنین(ع) در خطبهی 125 فرمودند: «هَذَا الْقُرْآنُ إِنَّمَا هُوَ خَطٌّ مَسْطُورٌ بَیْنَ الدَّفَّتَیْنِ» این قرآن، خطوطی پنهان شده بین دو جلد است، خطهایی بین دو جلد است. «لَا یَنْطِقُ بِلِسَانٍ» خودش با زبان سخن نمیگوید «وَ لَا بُدَّ لَهُ مِنْ تَرْجُمَانٍ» یک مترجمی میخواهد. کسی میخواهد که آن را برای ما واضح و بیان کند «وَ إِنَّمَا یَنْطِقُ عَنْهُ الرِّجَالُ»، یعنی مردان الهی میخواهد که آن را برای ما به نطق درآورند. به عبارت دیگر، قرآن که برای هدایت انسانها نازل شده در کنارش تبیین معصوم(ع) را میخواهد. «أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ» (النحل : 44)، خطاب به پیامبر(ص) هم همین بود؛ ما قرآن را نازل کردیم که تو تبیین کنی. الان هم آقا امیرالمؤمنین(ع) همان وظیفه را دارند.
حضرت در حکمت 432 امامان را اینطور معرفی میکنند: «بِهِمْ عُلِمَ الْکِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا»، اساساً قرآن با معصوم(ع) است که دانسته میشود. «بِهِمْ عُلِمَ الْکِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا»، علم آنها هم از کتاب قرآن است. آنها از قرآن میگویند، قرآن هم به وسیلهی آنها شناخته میشود. «وَ بِهِمْ قَامَ الْکِتَابُ» با معصوم(ع) است که قرآن برپا داشته میشود و دستوراتش در جامعه پیاده میشود. «وَ بِهِ قَامُوا» قیام و تکیهگاه امام هم به قرآن است. استنادش به قرآن است، دستوری هم که اجرا میکنند همان آیات الهی است.
لذا حضرت در خطبهی 176 هشدار میدهند و میفرمایند: «اتَّهِمُوا عَلَیْهِ آرَاءَکُمْ» اگر رأی و نظری میدهید، آن را در برابر قرآن متهم کنید. یعنی ببینید که درست است یا نه؟ «وَ اسْتَغِشُّوا فِیهِ أَهْوَاءَکُم» خواستههایتان را هم در برابر قرآن دچار غش و فریب بدانید، یعنی ناخالصیهایش را تشخیص دهید.
پس انشاءالله با این تأکیدات بسیار هم به سراغ قرآن و هم تفسیرش برویم که نزد معصومین(ع) و به ویژه آقا امیرالمؤمنین(ع) است.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
.........................................
پایان پیام/ 167
نظر شما