خبرگزاری اهلبیت(ع) ابنا:
حجتالاسلام والمسلمین «محمدکاظم حقانی فضل» استاد حوزه و پژوهشگر علوم اسلامی، در شبهای ماه مبارک رمضان در سلسله ویدیوهایی به تشریح دعاهای قرآنی با ربّنا میپردازد که متن سخنان وی در ویدیوی شب هفتم ماه مبارک رمضان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و آله اجمعین
در بین ادعیهای که در قرآن آمده و برخی با «ربّنا» شروع شده است، آیهی 10 سورهی حشر را مرور کردیم، اما نکتهی دیگری در این آیه وجود دارد که خوب است انسان به آن توجه کند. آیهی 10 سورهی حشر میفرماید: «رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذینَ سَبَقُونا بِالْإیمانِ» خدایا ما و برادرانی که سبقت در ایمان گرفتهاند را مشمول مغفرت قرار بده. در فراز آخر آیه می فرماید: «وَ لا تَجْعَلْ فی قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذینَ آمَنُوا» در قلبهای ما کینهی مؤمنین را قرار نده. این آموزهی بسیار مهمی است. اهمیت آن شاید از اینجا مشخص شود که در توصیههایی که به مؤمنین شده که خودتان را برای عبادت و سلوک آماده کنید، حدیثی وجود دارد که میفرماید: «رَجَبٍ شَهْرَ اللَّهِ الْأَصَبَّ» در ماه رجب خیرات خدا فرومیریزد، «شَهْرُ شَعْبَانَ تَتَشَعَّبُ فِیهِ الْخَیْرَاتُ» خیرات در ماه شعبان شعبه شعبه پخش میشود و به سراسر عالم میرسد. در آنجا میفرماید که خداوند در روزهای رجب و شعبان تا شب قدر، روزی 70 هزار نفر را میبخشد و در شب قدر به اندازهی همهی روزهای قبلی میآمرزد مگر کسی که «بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَخِیهِ شَحْنَاءُ» بین او و برادر دینیاش کینه و نفرتی باشد، «فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ» خدا میفرماید: «أَنْظِرُوا هَؤُلَاءِ» اینها را نگه دارید، اینها فعلاً وارد دریای مغفرت الهی نمیشوند «حَتَّی یَصْطَلِحُوا» تا زمانی که مشکلشان را حل کنند و صلح کنند.
در روایت معروف دیگری امام رضا(ع) فرمود: قبل از ماه رمضان و در ماه شعبان این دعا را بخوانید که «إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ»، در ادامهی روایت میفرماید: خودت را آماده کن «وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَةً فِی عُنُقِکَ إِلَّا أَدَّیْتَهَا» هر امانتی داری بده و گرفتار حق الناس نباش، «وَ لَا فِی قَلْبِکَ حِقْداً عَلَی مُؤْمِنٍ» در قلبت کینهای بر مومنی نباشد «إِلَّا نَزَعْتَهُ»، هر کینهای که در دلت وجود دارد را بیرون بگذار و وارد ماه رمضان شو. این روایت در کنار این آیه که میگوییم «وَ لا تَجْعَلْ فی قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذینَ آمَنُوا» نشان میدهد که موضوع چقدر مهم است.
در زبان مؤمنین دعای بسیار مؤثری وجود دارد که ثمرهاش را در آیهی 47 سورهی حجر میتوان دید که خداوند در مورد اهل بهشت میفرماید: «وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ»، بهشتیان کسانی هستند که در سینههای آنها کینهای نیست و ما از صدرها و سینههای آنها کینهها را کَندهایم؛ اینها برادر شدهاند «إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلینَ». در آیهی 43 سورهی اعراف هم آمده است: «وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ» که «تَجْری مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ»، دوباره اهل ایمان را در بهشت توصیف میکند که خداوند کینهها را از سینههای آنها کَنده است.
روشن است که خداوند وقتی این لطف را به مؤمنین میکند که خودشان هم تلاش کنند کینهای نداشته باشند. آن شعر بسیار معروف را شنیدهاید که «رو سینه را هفتآب شوی از کینهها»، کینهها را با هفت آب بشوی؛ چون کینه چیزی است که وابستگیهای روانشناختی دارد، در وجود انسان تعمیق میشود، ریشه میدواند و با یک آب و دو آب شسته نمیشود. لذا زحمت و مجاهدهای میخواهد که انسان آن را از قلبش بیرون بیندازد. عوامل مختلفی هم دارد، در امور مادی، دعواهای مالی، گاهی خانوادگی و در کشور ما متأسفانه گاهی سیاسی است، یعنی افراد با هم رقابتهای سیاسی هم که دارند میبینیم از هم متنفر میشوند. این چیز عجیب و غریبی است که حالا رقابت سیاسی است ولی چرا انسان باید از دیگری نفرت داشته باشد؟ هر چیز دیگری در عرصههای دیگر هم همینطور است. هر جایی که انسان ممکن است با کسی به رقابت و چالش بیفتد، زمینهی کینه هست.
خدایا، از قلبهای ما کینهی دوستان خودت و مؤمنین را ریشهکن بفرما.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
...............................
پایان پیام/ 167
نظر شما