خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ابنا:
حجت‌الاسلام والمسلمین «محمدکاظم حقانی فضل» استاد حوزه و پژوهشگر علوم اسلامی، در شب‌های ماه مبارک رمضان در سلسله ویدیوهایی به تشریح دعاهای قرآنی با ربّنا می‌پردازد که متن سخنان وی در ویدیوی شب نوزدهم ماه مبارک رمضان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و آله اجمعین
آیه‌ی 193 آل‌عمران که مروری بر آن داشتیم با ربّنا شروع می‌شود: «رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ» منادی گفت که ایمان بیاورید و ما ایمان آوردیم، خدایا ما را ببخش و گناهان ما را بپوشان. در فراز آخر می‌فرماید: «وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ» ما را با ابرار بمیران و مرگ ما در کنار ابرار و نیکان باشد.
جایگاه ابرار در قرآن مشخص است «إِنَّ کِتابَ الْأَبْرارِ لَفی عِلِّیِّینَ» (المطففین : 18). علیین بالاترین درجه‌ی بهشت است که جایگاه ابرار آنجا است. اینجا در قالب دعا را به خداوند عرض می‌کنیم که خدایا ما که ایمان آورده‌ایم، گناهان‌مان را پاک کن و به همراه ابرار بمیران.
نکته‌ای که شاید بتوان از آن استفاده کرد این است که می‌خواهد بگوید ما تا دم مرگ همین مسیر را داشته باشیم. با ابرار بمیران یعنی تا دم مرگ جزء این‌ها باشیم، سالم باشیم؛ حفظ ایمان در طول این کوره راه زندگی که شیطان به راهزنی نشسته، مهم است. شیطان می‌گوید: «لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَکَ الْمُسْتَقیمَ» (الأعراف : 16)؛ من سر صراط مستقیم می‌نشینم و راهزنی می‌کنم. این جمله‌ی شیطان است که در قرآن از زبان او بیان کرده است. راهزنی شیطان مانع این است که انسان‌ها بتوانند تا آخر عمر و تا نفس آخر مؤمن بمانند، لذا حفظ ایمان مشکل است. اینجا دعا می‌کنیم که: «تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ».
در آیه‌ی 102 سوره‌ی آل‌عمران هم آمده است که «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» ای مؤمنین، ای کسانی که می‌گویید ما ایمان آورده‌ایم، «اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ» آن‌طور که باید و شاید تقوا بورزید، «لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» حواس‌تان باشد که به جز در حالت تسلیم و مسلمانی نمیرید. خب مرگ در اختیار ما نیست. نه، مرگ در اختیار ما نیست ولی حفظ ایمان تا نفس آخر وظیفه‌ی ما است. عبارت «وَ لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» در وصایای انبیاء هم آمده است. خداوند در آیه‌ی 132 سوره‌ی بقره می‌فرماید: «وَ وَصَّی بِها إِبْراهیمُ بَنیهِ» ابراهیم به فرزندانش می‌گوید، «وَ یَعْقُوبُ یا بَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی لَکُمُ الدِّینَ» یعقوب به فرزندانش می‌گوید: فرزندان من، خدا برای شما دین برگزیده‌ای آورده است، «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی لَکُمُ الدِّینَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» حواس‌تان باشد نمیرید مگر این‌که تسلیم این دین حق باشید. یعنی باید تا آن روز ایمان‌تان را حفظ کنید. آن روز هم که معلوم نیست چه زمانی است، چون هر لحظه ممکن است مرگ فرابرسد. «ناگهان بانگی برآمد خواجه مُرد»، باید در تمام لحظات کشیک داد و نگهبانی کرد تا ایمان حفظ شود وگرنه گاهی ایمان را به غارت می‌برند.
خداوند در آیه‌ی 126 سوره‌ی اعراف هم می‌فرماید: «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً» خدایا به ما صبر بده، «وَ تَوَفَّنا مُسْلِمینَ» و ما را در حال تسلیم و مسلمان بمیران. صبر را قبل از آن گفته است، لذا مسلمان مُردن مستلزم صبر است و باید صبر، استقامت و مقاومت داشت. خداوند می‌فرماید: «وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ» (البقرة : 45) از صبر و نماز کمک بگیرید. برخی گفته‌اند که صبر، روزه است و یا مصادیق دیگری دارد. ممکن است تمام عبادات دینی مصداق صبر باشد، اما روزه بیشتر به چشم می‌آید، چون فرد باید چندین ساعت در مقابل غرایز اولیه مثل خوردن و آشامیدن مقاومت و صبر کند. شاید از این جهت در تفاسیر گفته شده که صبر به معنای روزه است.
به‌هرحال مُردن خوب و مؤمنانه نیازمند زندگی مؤمنانه است. زندگی مؤمنانه، تقوایِ باید و شاید و صبر می‌خواهد. جمله‌ی معروفی از نویسنده‌ی معروف است که «خدایا، چگونه زندگی کردن را به ما بیاموز، چگونه مُردن را خود خواهم آموخت.» چگونه مُردن وابسته به چگونه زندگی کردن است.
خدایا، ما را نمیران مگر در حال ایمان به خودت، انبیاء و ائمه‌ات.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
....................................
پایان پیام/ 167
نظر شما