خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ابنا:
حجت‌الاسلام والمسلمین «محمدکاظم حقانی فضل» استاد حوزه و پژوهشگر علوم اسلامی، در شب‌های ماه مبارک رمضان در سلسله ویدیوهایی به تشریح دعاهای قرآنی با ربّنا می‌پردازد که متن سخنان وی در ویدیوی شب بیستم ماه مبارک رمضان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و آله اجمعین
گفتیم هفتاد و چند دعا در قرآن با «ربّنا» و «ربّی» شروع می‌شود که یکی از دعاها در آیه‌ی 194 سوره‌ی آل‌عمران آمده است: «رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ» خدایا آنچه به پیامبرانت وعده کردی، به ما هم عطا کن. انبیاء چه وعده‌هایی دادند؟ گفتند که اگر ایمان بیاورید، گناهان و اشتباهات شما عفو و مغفرت می‌شود، این در قرآن بسیار زیاد آمده است. می‌گوییم: خدایا، آن را به ما بده. فرازی که می‌خواهم مقداری توضیح دهم «ولا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ» است، خدایا ما را دچار خِزی نکن. خزی به معنای رسوا شدن و آبروریزی است. یعنی خدایا، آبروی ما را «یَوْمَ الْقِیامَةِ» نریز و رسوای‌مان نکن.
در مناجات شعبانیه خوانده‌اید که «وَ لَا تَفْضَحْنِی عَلَی رُءُوسِ الْأَشْهَادِ» خدایا جلوی چشم همه ما را رسوا نکن. خب چطور رسوا نکن؟ آیا خدا در آنجا آدم‌ها را رسوا می‌کند؟ ظاهر آیات و روایات این است که خداوند کسی را رسوا نمی‌کند بلکه افراد رسوا می‌شوند. اگر کسی می‌خواهد رسوا نشود باید در دنیا، قرار و قولی با خداوند متعال بگذارد. تقاضای عدم خزی و عدم آبروریزی در آیه‌ی 87 سوره‌ی شعراء هم آمده است: «وَ لا تُخْزِنی یَوْمَ یُبْعَثُونَ» حضرت ابراهیم از خداوند طلب می‌کند که خدایا، روزی که همه مبعوث می‌شوند، ما را رسوا نکن، آبروریزی نکن تا خیط و رسوا نشویم. رسوایی مربوط به جایی است که گاهی انسان خیط می‌شود، چون جوابی ندارد، یعنی بلد نیست اما گاهی به حق خیط می‌شود، یعنی اشتباهی کرده و دستش باز می‌شود. در قیامت دست‌ها باز می‌شود. آیه‌ی «یَوْمَ تُبْلَی السَّرائِرُ» (الطارق : 9) تعبیر قرآن در مورد قیامت است که سریره‌ها و مخفی‌ها، آنچه مخفی است، پخش و آشکار می‌شود، بیرون می‌ریزد و دیگر آبرویی برای کسی نمی‌ماند.
این تعبیر روایات که همه‌ی مردم در قیامت برهنه هستند، کاشف از این است که هیچ عیبی پوشیده نیست، نه این‌که مردم لباس به مفهوم لباس ظاهری و پیراهن و شلوار ندارند. شاید آن هم باشد، ولی در مقابل آبروریزی‌های واقعی، بی‌لباسی چیزی نیست. وقتی همه‌ی حقیقت کسی در آنجا آشکار شده، هر چه در خفا و علن انجام داده، جلوی چشم همه است و همه می‌بینند، خب حالا لباس هم نداشته باشد؛ این برهنگی شاید به این معنا است که تمام حقیقت ما در آنجا آشکار است و رسوا می‌شویم.
خب با این رسوایی چه می‌توان کرد؟ با همین «آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ»؛ می‌گوییم خدایا، تو وعده دادی که ایمان بیاورید، من می‌بخشم، پس ما ایمان آوردیم و از تو می‌خواهیم که ما را ببخشی، «إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ» (آل‌عمران : 194) تو که زیر حرفت نمی‌زنی و خلف وعده نمی‌کنی. می‌دانید که از نظر کلامی خداوند خُلف وعده نمی‌کند چون این کار قبیح است و اگر وعده‌ای داد انجام می‌دهد. خلف وعید ممکن است انجام شود، یعنی اگر تهدیدی کرد انجام ندهد؛ گفته می‌زنمت و نزند، این‌که چیز بدی نیست، این از لطف پروردگار است. لذا خلف وعید از نظر شیعیان اشکالی ندارد، خداوند برخی از گناهکاران را می‌بخشد، چنان‌که در قرآن آمده است، اما خلف وعده که بگوید من می‌بخشم و نبخشد، بگوید به بهشت می‌برم اما نبرد، این خلاف حکمت و خلاف لطف است. اما افراد خودشان به خاطر رفتارهای‌شان، به جهنم می‌روند، خدا که نمی‌برد، چون مسیری که می‌روند سر از جهنم و رسوایی درمی‌آورند. به همین دلیل اینجا می‌گوییم که در دنیا ما را مورد مغفرت قرار بده و آن وعده‌ای که به خاطر ایمان به رُسُلت دادی، برای ما وفا کن تا در آنجا رسوا نشویم. خداوند می‌گوید: «یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ» (التحریم : 8) ما در قیامت نبی و آنانی که با او ایمان آوردند را رسوا و دچار خزی نمی‌کنیم.
خداوند ما را جزء همه‌ی مؤمنینی قرار دهد که همراه رسول الله(ص) هستند تا در قیامت آبروی ما را نریزد، و خدا در دنیا نیز آبروی ما را حفظ کند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
.....................................
پایان پیام/ 167
نظر شما