به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ زلزلههای اخیر در شرق افغانستان خانهها و دامها را که تنها دارایی بسیاری از خانوادهها هستند، ویران کردند و بازماندگان به ویژه با کمبود کمکهای فوری پس از تخریب برخی روستاها، تقریباً هیچ امکان بازسازی ندارند.
تا کنون براثر این زلزلهها، دستکم ۲۲۰۰ نفر جان خود را از دست دادهاند و بیش از نیم میلیون نفر دیگر آسیب دیدهاند. این زلزله قوی که شب ۳۱ آگوست رخ داد، با پسلرزههای شدید همراه بود و دهها هزار نفر را بیخانمان کرده است. برخی نیز نگران وقوع رانشهای زمین بیشتر هستند.
«عبدالغفار» ۵۲ ساله همراه با خانواده ۱۰ نفرهاش در روستای «بامبا کوت» در استان «ننگرهار»، زیر چادر موقتی زندگی میکند، زیرا دیوارهای خانه سنگیاش ترک برداشته و سقف فرو ریخته است. او به رویترز گفت که خانوادهاش فقط یک چادر نیاز دارند و مسئولان از ثبت خانه او به عنوان غیرقابل سکونت خودداری کردهاند.
برای بسیاری از خانوادههای روستایی افغانستان، خانهها، زمینها و دامها تنها دارایی قابل اتکا هستند. «جنیفر بریک مرتازاشویلی» استاد دانشگاه پیتسبرگ و متخصص حکمرانی در کشورهای آسیبپذیر، میگوید: وقتی زلزله این داراییها را نابود میکند، کل بودجه خانوارها ناگهان فرو میریزد.
به گفته «استفن رودریگز» نماینده مقیم برنامه توسعه سازمان ملل در افغانستان، بیش از ۱.۳ میلیون دام در استانهای ننگرهار و کنر آسیب دیدهاند و ذخایر غله و سیستمهای آبیاری نیز تخریب شدهاند که امنیت غذایی و فصل کشاورزی بعدی را تهدید میکند. شورای نروژی پناهندگان نیز اعلام کرد بیش از ۷ هزار رأس دام تلف شده و ۷ سیستم آبیاری و دیگر امکانات آسیب دیدهاند.
«ایلان نوی» رئیس بخش اقتصاد بلایای طبیعی و تغییرات اقلیمی دانشگاه ویکتوریا، میگوید: وقتی این ورودیها از دست میروند، تولید کمتر، قیمت غذا بالاتر و آسیبهای بلندمدت بر تغذیه و سلامت به ویژه برای فقیرترین خانوارها ایجاد میشود. بدون تأمین مالی، بهبود وضعیت بسیار طولانی خواهد شد و تبعات آن ممکن است برای نسلها ادامه یابد.»
مقامات افغانستان اعلام کردند که زلزله بیش از ۶۷۰۰ خانه را تخریب کرده است. سازمان ملل درخواست جمعآوری کمکهای ۱۴۰ میلیون دلاری کرده، اما وعدههای کمک به دلیل تمرکز اهداکنندگان بر غزه و اوکراین و مخالفت با تأمین مالی طالبان، به تأخیر افتاده است.
چالشهای اقتصادی و انسانی
زلزلهها بار اقتصادی را به کشوری که پیش از این به دلیل تحریمها، انجماد داراییها و کاهش کمکها آسیب دیده بود، اضافه کردهاند. مهاجرت بیش از دو میلیون نفر از پاکستان و ایران در سال جاری نیز فشار بر تأمین غذا و مسکن را افزایش داده است.
«ابراهیم بهیس» از گروه بحرانهای بینالمللی میگوید: بخش ساختمانسازی که روزگاری منبع عظیم اشتغال بود، پس از تسلط طالبان ناپدید شد، کمکهای سازمانهای غیردولتی کاهش یافته و حتی بخش دولتی نیز تحت فشار است.
«عبیدالله بهیر» مدرس دانشگاه آمریکایی افغانستان، میگوید: کمکهای اضطراری مانند حولهای خیس در آتش جنگل است؛ این کمکها شکافها را پر نمیکند و اثر واقعی آن سال آینده مشخص خواهد شد.
دکتر «فضلالهادی وزین» رئیس مرکز رسانهای افغانستان اعلام کرد که زلزله اخیر تنها ضعف زیرساخت انسانی و پاسخ سریع در افغانستان را آشکار کرد و مناطق آسیبدیده فاقد بیمارستانهای مجهز، مسیرهای قابل دسترسی و امکانات لجستیکی کافی هستند.
وزین توضیح میدهد که اقدامات فوری مورد نیاز شامل ایجاد کمپهای مجهز با امکانات اولیه، تقویت بهداشت از طریق تیمهای سیار، استخدام فوری کادر محلی، ارائه کمک نقدی مستقیم و مشارکت جدیتر سازمانهای بینالمللی در بازسازی مدارس و کلینیکها است.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما