جرعهای از نهج البلاغه ۳۱/
خبرگزاری اهلبیت(ع) ابنا:
رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز سال جدید ۱۴۰۴ در دیدار با هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم، با اشاره به شکست دشمنان در دور کردن مردم از معنویات، ایام نخست امسال را متعلق به امیرالمؤمنین یعنی قله رفیع عدالت، تقوا و گذشت خواندند و گفتند: ملت ایران و ملت های مسلمان برای استفاده از درسهای حضرت علی(ع) به عنوان برترین انسانها بعد از پیامبر(ص)، به نهجالبلاغه مراجعه کنند و فعالان عرصه فرهنگی به مطالعه و آموزش این کتاب عظیم توجه ویژه داشته باشند.
توصیه حضرت آیتالله خامنهای به توجه و استفاده بیشتر از نهجالبلاغه در حالی صورت میگیرد که ایران و جهان اسلام خصوصا جوامع پیرو اهلبیت(ع) شرایط خطیر و حساسی را پشت سر میگذارنند.
با توجه به تأکیدات رهبر معظم انقلاب، خبرگزاری ابنا امسال اهتمام ویژهای به نشر آموزههای نهج البلاغه دارد. از این رو حجت الاسلام و المسلمین «محمد نمازی» استاد حوزه و پژوهشگر نهجالبلاغه در سلسله ویدیوهایی به تشریح جایگاه و معارف نهج البلاغه میپردازد.
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین.
انشاءالله با موضوع تشخیص وظیفه و عمل به وظیفهی مبلغان دین و مجاهدان دین در محضر کلام آقا امیرالمؤمنین(ع) خواهیم بود.
حضرت علی(ع) در حکمت 478 فرمودند: «مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَی أَهْلِ الْجَهْلِ أَنْ یَتَعَلَّمُوا حَتَّی أَخَذَ عَلَی أَهْلِ الْعِلْمِ أَنْ یُعَلِّمُوا» خداوند از نادانان پیمان نگرفت که بیاموزند مگر اینکه قبل از آن از اهل علم پیمان گرفت که بیاموزانند. یعنی ابتدا آن عالم است که باید به داد جاهل برسد، به داد کسی برسد که خدا، امام، دین، مبدأ و معادش را نمیداند. این حکمت اول است.
حضرت در خطبهی 212 در قالب دعا میفرمایند: ـ این بسیار هشداردهنده است ـ «اللَّهُمَّ أَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عِبَادِکَ سَمِعَ مَقَالَتَنَا الْعَادِلَةَ غَیْرَ الْجَائِرَةِ» هر کسی از بندگانت، گفتار ما که عادلانه است و جائرانه نیست، یعنی به دور از ستمکاری است «وَ الْمُصْلِحَةَ غَیْرَ الْمُفْسِدَةِ» و حرفهای ما که دور از فسادانگیزی و اصلاحکننده است، شنید «فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا»؛ همینجا میفهمیم که معصوم فقط از دین نمیگوید، دنیای ما را هم میخواهد آباد کند، اهل بیت(ع) در مورد دنیا هم حرف دارند، اما «فَأَبَی بَعْدَ سَمْعِهِ لَهَا إِلَّا النُّکُوصَ عَنْ نُصْرَتِکَ وَ الْإِبْطَاءَ عَنْ إِعْزَازِ دِینِکَ» و بعد از شنیدن این گفتارها کاری نکرد مگر این دو تا که یا از یاری ما روی گرداند و یا از اعزاز دینت کُندی کرد، یعنی یا سستی و یا توقف کرد. «فَإِنَّا نَسْتَشْهِدُکَ عَلَیْهِ یَا أَکْبَرَ الشَّاهِدِینَ شَهَادَةً»؛ خدایا، ما تو را علیه این آدم به گواهی میگیریم، «یَا أَکْبَرَ الشَّاهِدِینَ» خودت که بالاترین گواه هستی «وَ نَسْتَشْهِدُ عَلَیْهِ جَمِیعَ مَا أَسْکَنْتَهُ أَرْضَکَ وَ سمَاوَاتِکَ» و تمام ساکنان زمین و آسمانها را هم علیه او گواه میگیریم، «ثُمَّ أَنْتَ بَعْدُ الْمُغْنِی عَنْ نَصْرِهِ» خدایا، تو ما را از یاری او بینیاز میکنی، یعنی کسانی دیگر را میفرستی «وَ الْآخِذُ لَهُ بِذَنْبِه» و بالأخره او را هم به خاطر گناهش میگیری و اخذ میکنی. این هشدار به کسانی است که حرف دین و اهل بیت(ع) را شنیدند اما خوب یاری نکردند و یا خدای ناکرده توقف کردند و ایستادند.
در تکمیل این مطلب، در خطبهی 117 میفرماید: «فَلَا أَمْوَالَ بَذَلْتُمُوهَا لِلَّذِی رَزَقَهَا» نه اموالتان را بذل و بخشش میکنید برای کسی که آن را روزی شما کرده، «وَ لَا أَنْفُسَ خَاطَرْتُمْ بِهَا لِلَّذِی خَلَقَهَا» نه جانهایتان را در راه کسی میدهید که او جان شما را خلق کرده و او این انفس را به شما داده است. بالأخره جملهی بسیار مهم «تَکْرُمُونَ بِاللَّهِ عَلَی عِبَادِهِ» شما به واسطهی انتساب به خدا گرامی شدید و یک مقامی یافتید. «تَکْرُمُونَ» یعنی دارای کرامت شدید، «وَ لَا تُکْرِمُونَ اللَّهَ فِی عِبَادِهِ» ولی خدا را میان بندگانش گرامی نمیدارید. یعنی دستوراتش را درست انجام نمیدهید، حریم خدا را نگاه نمیدارید. به اسم خدا اما برخلاف راه خدا است. حضرت میفرمایند که حالا چه کنید؟ «فَاعْتَبِرُوا بِنُزُولِکُمْ مَنَازِلَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ» اینجا از منزلگاهها و آخر و عاقبت کسانی که قبل از شما بودند عبرت بگیرید، «وَ انْقِطَاعِکُمْ عَنْ أَوْصَلِ إِخْوَانِکُم» و اینکه بدانید از صمیمیترین یارانتان هم جدا خواهید شد، یعنی به فکر خدا و پاسخگویی به خدا باشید نسبت به دینش و حقایقی که یافتیم و پیدا کردیم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
.....................................
پایان پیام/ 167
نظر شما