به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ اعطای جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ به «ماریا کورینا ماچادو»، رهبر مخالفان ونزوئلا، موجی از انتقادها و جنجالهای گسترده را برانگیخته است. کمیته نوبل او را «چهرهای کلیدی و متحدکننده در زمان تفرقه سیاسی مخالفان» توصیف کرده و از «شجاعت او در زنده نگه داشتن شعله دموکراسی در تاریکی ونزوئلا» تمجید کرده است!
این درحالی است که به گفته منتقدان، این جایزه نه به یک مدافع صلح، بلکه به فردی با دستورکار سیاسی خاص اعطا شده است. آنان به مواضع پیشین ماچادو در حمایت از رژیم صهیونیستی و حزب لیکود به سرکردگی نتانیاهو اشاره میکنند و او را متهم به تأیید و دفاع از نسلکشی در غزه میدانند.
منتقدان همچنین یادآور شدهاند که ماچادو در سال ۲۰۱۸ طی نامهای از سران رژیم صهیونیستی و آرژانتین خواسته بود برای «براندازی دولت ونزوئلا» اقدام کنند. حمایت او از تحریمهای آمریکا علیه کشورش، طرح خصوصیسازی شرکت ملی نفت، و نزدیکیاش به رهبران راستگرای آمریکای لاتین نیز با واکنشهای منفی روبهرو شده است.
اعطای این جایزه به ماچادو در ادامه فهرستی از انتخابهای جنجالی کمیته نوبل قرار دارد؛ از هنری کیسینجر و انور سادات تا باراک اوباما و آنگ سان سو چی، که هر یک بهدلیل تصمیمات یا عملکرد سیاسی خود با اعتراضات گسترده مواجه شدند.
منتقدان معتقدند جایزه صلح نوبل در سالهای اخیر به ابزاری سیاسی در خدمت اهداف غربی بدل شده است. به باور آنان، معیار اصلی انتخاب برندگان، همسویی آنان با منافع قدرتهای غربی است نه تلاش واقعی برای صلح. این در حالی است که وصیت آلفرد نوبل، بنیانگذار جایزه، بر تجلیل از کسانی تأکید داشت که بیشترین خدمت را به برادری میان ملتها و گسترش گفتوگوهای صلحآمیز کردهاند؛ اصولی که به نظر میرسد در اهدای جوایز سالهای اخیر نادیده گرفته شده است.
**************
پایان پیام/ 345
