به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حمله تروریستی اخیر در منطقه پهلگام در کشمیر تحت کنترل هند که به کشته شدن شماری از غیرنظامیان منجر شد، اکنون از سوی دولت هند به دستاویزی برای پیشبرد سیاست‌های دیرین فشار، سرکوب و به حاشیه‌راندن جامعه مسلمان این کشور تبدیل شده است.
دولت هند با استناد به مسئله امنیت ملی، کارزار سرکوب جدیدی را آغاز کرده که نه افراد مظنون، بلکه مردم عادی در کشمیر و دیگر نقاط کشور را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
رسانه‌های ملی‌گرای هند بلافاصله نقش پاکستانی‌ها و مسلمانان کشمیری را در این حمله مطرح کردند و فضای رسانه‌ای کشور را به سمتی سوق دادند که کل جامعه مسلمان هند را در معرض اتهام و سوءظن قرار دهد. این اقدام نقشی مؤثر در تضعیف انسجام اجتماعی و ایجاد فضای خشونت‌بار علیه مسلمانان ایفا کرد.
پس از این حمله، حکومت هند در کشمیر حکومت نظامی اعلام کرد، ارتباطات قطع شد، پروازهای تجسسی افزایش یافت و بیش از ۲ هزار کشمیری بازداشت شدند و اقدامات گسترده‌ای برای شناسایی و دستگیری عاملان حمله آغاز شد. گزارش‌ها حاکی است که خانه‌های مسلمانانی که ادعا شده با مهاجمان ارتباط داشته‌اند، به‌طور گسترده تخریب شده‌اند.
در واقع، این رویداد فرصتی برای گروه‌های افراطی هندو فراهم کرد تا خشونت‌ها علیه مسلمانان را تشدید کنند. در روزهای پس از حمله، گزارش‌هایی از آزار و اذیت مسلمانان در ایالت‌هایی دور از کشمیر از جمله اوتار پرادش، کارناتاکا و مادیا پرادش منتشر شد.
این حملات شامل تخریب مغازه‌ها، آتش‌زدن منازل و ضرب و شتم نمازگزاران بود. همچنین گزارش شده که برخی از دانشجویان کشمیری مورد حمله قرار گرفته و مجبور به ترک محل سکونت خود شده‌اند، موضوعی که نشان می‌دهد افکار عمومی در هند تحت تأثیر فضای خشونت‌آمیز پس از حادثه قرار گرفته است. در برخی موارد، حتی حجاب اسلامی نیز به‌طور ضمنی با افراط‌گرایی پیوند داده شده و زمینه برای طرد بیشتر مسلمانان فراهم آمده است. بسیاری از این اقدامات در حالی رخ داده که نیروهای امنیتی برای جلوگیری از آنها مداخله‌ای نکرده‌اند، مسئله‌ای که نگرانی‌ها در مورد همدستی یا بی‌تفاوتی دولت نسبت به خشونت علیه مسلمانان را افزایش داده است.
همچنین در روزهای اخیر، موجی از ترانه‌های ضداسلامی و تحریک‌آمیز که در هند ساخته و منتشر شده‌اند، فضای رسانه‌ای این کشور را پر کرده و نفرت علیه مسلمانان را شعله‌ور ساخته است. این ترانه‌ها که با ریتم‌های تند و قافیه‌های جذاب تنظیم شده‌اند، بخشی از سبکی موسوم به «پاپ هندوتوا» هستند که در آنها انتقام‌گیری خشونت‌آمیز برای حمله اخیر مطالبه می‌شود.
تخریب مساجد
در کنار مسلمانان، اماکن اسلامی و مساجد نیز از حملات تندروها و اقدامات تبعیض‌آمیز برخی مقامات محلی در امان نمانده‌اند. گزارش‌هایی از ایالت‌های اوتار پرادش، کارناتاکا و مادیا پرادش حاکی از آن است که هندوهای محلی یا تحت پوشش نیروهای امنیتی یا در سایه بی‌تفاوتی آنها به مساجد حمله کرده‌اند. این حملات شامل تخریب بخشی از سازه‌های مذهبی، سوزاندن لوازم داخلی مساجد و آزار نمازگزاران بوده است. در برخی موارد نیز نیروهای امنیتی به بهانه حفظ نظم، مساجد را تعطیل یا محاصره کرده‌اند.
دولت ایالت اوتار پرادش دست‌کم ۲۰ مسجد و مدرسه اسلامی را تخریب کرده است. مقامات محلی اعلام کرده‌اند که این اقدامات بر اساس ماده ۶۷ قانون درآمد و به بهانه مبارزه با ساخت‌وساز غیرقانونی انجام شده است. در شهر شراوستی در اوتار پرادش، ۱۷ مدرسه غیررسمی نیز تخریب شده و در منطقه سیدارتا نگر، چندین مسجد و مدرسه اسلامی که در زمین‌های دولتی قرار داشتند، از تخریب شده‌اند. همچنین به علمای دینی و رهبران مسلمان هشدار داده شده که از ایراد سخنرانی‌های سیاسی خودداری کنند.
هرچند مقامات هندی ادعا کرده‌اند که این مساجد به دلیل ارتباط با فعالیت‌های تروریستی تخریب شده‌اند، ساکنان محلی این اتهامات را رد کرده و آن را مجازات جمعی می‌دانند. برخی ناظران نیز اقدامات دولت هند را سرکوب سیستماتیک نهادهای دینی و آموزشی اقلیت مسلمان و تلاشی برای از بین بردن هویت مذهبی در هند ارزیابی کرده‌اند.
مسلمانان هند که بیش از ۲۰۰ میلیون نفر از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، اکنون در فضایی زندگی می‌کنند که نه‌تنها در آن احساس امنیت نمی‌کنند، بلکه هر حادثه‌ای ممکن است بهانه‌ای برای اعمال خشونت علیه آنان شود.
رهبران مسلمان و فعالان حقوق بشر بارها هشدار داده‌اند که گروه‌های افراطی هندو از فضای احساسی پس از حملات تروریستی سوءاستفاده کرده و تلاش می‌کنند مسلمانان را به‌عنوان دشمنان داخلی معرفی کنند؛ روایتی که از سوی رسانه‌های افراطی و برخی مقامات محلی نیز تقویت می‌شود.
چرخه خشونت سیستماتیک علیه مسلمانان
در حالی‌که دولت هند اقدامات خود را به‌عنوان ابزاری برای مبارزه با تروریسم توجیه می‌کند، هدف قرار دادن گسترده جامعه بزرگ مسلمانان با ترویج نفرت قومی و مذهبی، عملا به نفع گروه‌های تکفیری و احتمالا سایر عوامل خارجی دخیل در این‌گونه اقدامات تروریستی تمام می‌شود؛ عواملی که هدف‌شان شعله‌ور کردن اختلافات فرقه‌ای و بی‌ثبات کردن منطقه است.
مسلمانان و هندوها قرن‌ها در کنار یکدیگر به‌صورت مسالمت‌آمیز زندگی کرده‌اند و جامعه مسلمان هند با دیدگاه‌های تکفیری مخالف و در تقابل با آنها است. با این حال، سیاست‌های فشار از سوی جریان‌های راست‌گرا و افراطی هندو می‌تواند در عمل به ترویج اندیشه‌های تکفیری بینجامد. از این رو، فعالان جامعه مدنی هشدار داده‌اند که چنین اقداماتی نه تنها زمینه‌ساز تنش‌های اجتماعی است، بلکه اعتماد اقلیت‌ها به ساختار حاکم را نیز به‌شدت تضعیف می‌کند.
ادامه خشونت علیه مساجد و اماکن مذهبی پس از این حادثه، زنگ خطر جدی برای همزیستی دینی در هند است و نیازمند دخالت فوری نهادهای نظارتی، قضایی و بین‌المللی می‌باشد. به بیان دیگر، دوقطبی‌سازی دینی ممکن است در کوتاه‌مدت به سود حزب حاکم باشد، اما در بلندمدت به نارضایتی اجتماعی، شورش‌های قومی و تضعیف انسجام ملی خواهد انجامید. تنوع دینی هند، اگر به ابزار تقابل تبدیل شود، نه یک دارایی ملی، بلکه تهدیدی برای امنیت کشور خواهد بود.
بسیاری از ناظران بین‌المللی معتقدند سرکوب جامعه مسلمان هند پس از حمله کشمیر، از سطح یک واکنش امنیتی فراتر رفته و بخشی از پروژه سیاسی-ایدئولوژیک حزب حاکم است. این حزب که در سال‌های گذشته با تکیه بر شعارهای ملی‌گرایانه اقدامات متعددی از جمله لغو خودمختاری کشمیر، تصویب قوانین تبعیض‌آمیز در حوزه شهروندی و بی‌توجهی به اقدامات خشونت‌بار اوباش هندو علیه مسلمانان انجام داده، اکنون نیز همین رویکرد را دنبال می‌کند.
به‌طور کلی، حمله کشمیر به جای آن‌که فرصتی برای وحدت ملی و مبارزه قانونی با تروریسم باشد، به نیروی محرکه‌ای برای سرکوب و اعمال خشونت علیه مسلمانان تبدیل شده است.
اقدامات دولت و روایت‌سازی‌های تبعیض‌آمیز نه‌تنها هیچ مسئله امنیتی را حل نمی‌کند، بلکه می‌تواند شکاف‌های فرقه‌ای و مذهبی را تعمیق بخشیده و بحران‌های اجتماعی و سیاسی به‌بار آورد. اگر روند فعلی ادامه یابد، هند باید خود را برای چشم‌اندازی از بی‌ثباتی داخلی، انزوای بین‌المللی، و فروپاشی همزیستی مسالمت‌آمیز دینی که دهه‌ها پابرجا بود، آماده کند.
در پایان باید گفت آنچه پس از حمله کشمیر در هند رخ داده است، فراتر از یک واکنش امنیتی بوده و نشانه‌ای نگران‌کننده از تشدید سیاست‌های قوم‌گرایانه و تبعیض‌آمیز علیه مسلمانان محسوب می‌شود. سرکوب گسترده، تخریب اماکن مذهبی، و روایت‌سازی‌های افراطی نه‌تنها به بهبود امنیت منجر نمی‌شود، بلکه شکاف‌های اجتماعی و مذهبی را عمیق‌تر می‌کند. تداوم این روند می‌تواند همزیستی تاریخی ادیان در هند را تهدید کرده، کشور را با بحران‌های داخلی، اعتراض‌های گسترده و انزوای بین‌المللی مواجه سازد. امنیت داخلی در هند تنها با حفظ تنوع دینی، عدالت، قانون‌گرایی و دوری از افراط‌گرایی ممکن است.
**************
پایان پیام/ 345
